Papatyalar
“Sana yeni şarkılar söylemeliyim
Yaralı bir ceylanı ısıtan
Baharın gelişi gibi…
Sana yeni şarkılar söylemeliyim
Kalbimin dokunulmaz vuruşuyla ağladıkça…”
“Ey hayat
Seni bileklerim uçarıyken sevmiştim
Üzümü mayhoşken koklamak isteyen çocuklar gibi…”
Ve hayat
“sevgilim” diyebilmek için
bileklerinde zircirle dolaşan arkadaşlara
uçsuz bucaksız denizlerden
yalçın kayalarla çevrili tepelerden
fırtınalar taşıyor
Sen ancak kendine yeteceksin,
oysa ölüm yetmiyor hayatı anlatmaya.
"Haykır acını ey halk, baş eğme haykır..!
Bir yol kavşağındasın ve ancak
yaraların haykırışlarla onarılır..."
Papatyalar
Ürkek bir aşkın
İçimi doldurduğu acıdan
Çatlayıp yayılan dudaklarımla
Haykırarak çeliği işlemesi gibi işçilerin
Sana yeni şarkılar söylemeliyim.
Böylece yürüsün hasretime
Papatyalar gökyüzü ve gözlerin…
…
Seni birazdan ay batarken anacağım
Fakat unutma ki yaşamak
Sonsuz bir tadla onarıyor
Hırçın bir çocuğun ısırdığı elmayı
yürüyüşler…
…
“Yapraklar arasından fışkıran nar çiçekleri
Sanki senin avcuma düşecek gibi duran
Dudaklarındır…”