Dışarıdayken yapmayı en sevdiğim şeylerden biri insanlara gülümsemek. Buna verilen yanıtlar çeşitlidir. Bazen cevap alamıyorum çünkü onlara gülümsediğimi asla fark etmiyorlar. Ama bazen, büyük bir gülümseme bile olsa geri dönüyorum - sanırım bu zamanın yarısı olurdu. Ve onların gününün farklı olduğunu görebilirsiniz, tıpkı benimkinin o anda olduğu
Abdullah olmak en büyük ödül ve nimettir. Abdullah olmak Allah'ın bir projesidir. Allah insanı bunun için yaratmıştır ama Abdullah olmak deyince insanımızın aklına herşey geliyor da Allah'a kul olmak gelmiyor.Ne kadar acı bir şey bu değil mi? Asıl varlık gayemiz bu iken, Allah'a kul olmayı unutmuşuz.
Allah demeyi unutmuşuz. Allah bize her gün 24 saat diye bir nimet veriyor. 24 saat 1440 dakikadir. Bir günümüzü bir kameraya alalım.Allah zaten her ânımızı kameraya alıyor ancak o kamera açılmadan biz kendimizi kameraya alalım. Ertesi gün oturup o bir günümüzü baştan aşağı izleyelim. 1440 dakika içerisinde kaç kez Allah demişiz: kaç kez para, pul, kadın, erkek, evlat, mal, servet, istikbal, diploma, şan, şöhret, makam, mülk demişiz? Eğer bir sahâbî gibi yüreğin en derinliklerinden Allah diyebilseydik hayatımızda nelerin değişeceğini görebilirdik. aslî gündemimiz olmalı ve bu gündem hiçbir zaman hayatımızdan çıkmamalıdır.
