Kötümserliği tüm satırlarında ince ince işleyen kitap… Öyle bir kitap ki acaba gerçek diye mi, yanlış diye mi yoksa reddetmek derdine mi bilmiyorum harf be harf rahatsız ediyor okuyanı… Annesi, küçükken kendisine “keske seni aldırsaymısım” demiş olmasına rağmen, rumen yazar Cioran’ın kötümserliğinin sebebi bu olmamış aksine varoluşunun bir “kaza eseri” oldugunu kavramış ve “o zaman anlamı ne tüm bunların, hayatın, dünyanın?” diyerek, bu travma etkisinde varoluşçuluk felsefesi izine girmiştir.
“Hangi günahı işledin de doğdun? Hangi suçu işledin de varsın?”
Felsefenin kendisini, insanlığın yabancılaşmasını, intihar fikrini, yalnızlığı, çocuk yapma(ma)yı, manastırları, mutlu olduktan sonra mutsuz olmayı, dünyayı, evreni, insanı, ümidi, dinleri, tanrıları, inanmayı, kısacası sanki bütün büyük ve önemli seyleri reddeder Cioran içinin çürüklüğünü metne döktüğü bu kitabında. çok zor okuttu kendini , araya başka okumalar koymak durumunda kaldım, ama bir o kadar da etkileyiciydi, dilin bu kadar edebi ve güçlü kullanılması özellikle bu tür ana konularda daha da bir vurucu oluyormus, insanı omuzlarından tutup sallayıp, bir de tutup aynanın karşına götürüp “bak bu sensin, bu da neden uğraştığın belli olmayan hayatın” diyormuş, o yüzden okuyun ama canınız sıkkınken okumayın…
ben de dönüp bir bakıyorum da son bir yıldır okuduklarıma, varoluşçuların izine düşmüşüm bilmeden…
Emil Michel Cioran
Gerçek Dostluklar
John Steinbeck'in okumuş olduğum ilk eseri olmasını rağmen dili sadeydi ve kitap çok akıcıydı. Kitap ciddi manada gerek betimlemeler ile gerekse de duygu yüklü yapısıyla insanı içine çekiyor ki zaten çok kısa bir kitap.Konusu her ne kadar iki tarım işçinin hayatını anlatsa da hayatın çarpıcı gerçeklikleri yüzümüze vuruyor. Özelikle kitabın sonu insanı baya bir hüzünlendiriyor kesinlikle okunması gerektiğini düşünüyorum. 
Fareler ve İnsanlar
622 syf.
9/10 puan verdi
Okuma planımda olmayan bu eseri fikirlerine çok değer verdiğim birinin tavsiyesi üzerine okudum. İyi ki okumuşum yoluma, 
Oblomov ’u tanıyarak ve onda kendimden bir parça bularak devam ediyorum. İnsanın tanıdığını sandığı kişileri yoluna ortak alması bazen çok güzel genellikle de hüsrandır. Ama kitap karakterleri öyle değil onları en iyi
