Hayata dair
Ben Hayata Geç Kalanlardanım
Hayatın Kıyısında Kalanların
Ve Geç Kalmışların Hüznü Sindi Yüzüme Olması Gereken Yere
Olması Gereken Zamanda Varanların Hikayelerini Okudum Gıptayla
Her Defasında
Hikayesiz Kalmanın Hikayesiyle
Bir Hayatta Kıvrandım ...
.
.
Ebru Gündeş & Çağırın Gelsin 🎹🎻🎸🎧☕🚬 youtu.be/TdOaVi8IFlQ?si=...
Aynı Adam
Tozludur saçlarım, saçlarımdan devrilmiş sarayların dumanları savrulur yüzüm yanıktır yüreğime bir karanfil sokuludur ve partizanca darbelerin dünyaya ilen şavkı benim göğsüme göğsüme vurup durur.
Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum bahar da sürgülenir içime katranlar da hem koşarak yarattığım sevgiler vardır hem körlenmiş sevgilerin acısıyla koştururum.
Beni sular kocaman taşları parçalayarak hatırlıyor dağlarda ve beni hatırlatıyor çeltik tarlalarında aynı sular umutlu sakinlikleri lohusalıklarıyla.
Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum kökten dallara yürüyen sular gibi yürürüm kömür ocaklarına, çapalanan tütüne yürürüm hüzün ve ağrılar çarelenir dağların esmer ve yaban telâşından kurtula diye torna tezgâhlarında demir. Yürürüm çünkü ölümdür yürünülmeyen yürürüm yürüyüşümdür yeryüzünün halleri kanla dolar pazuları tarladakinin hızar gürültüsü içinde türkülenir bir öteki gökleri göğsümden aşırtarak yürürüm yağlı kasketimin kıyısında nar çiçekleri. Aynı adam
Ekim günlerinden beri gümbür gümbür gelirim teneke damların üstüne safi sinirden doğan güneş portakallar fırlatarak parlıyor benim adım larımla anladım neden yorgunluk gülümserlik getiriyor insana hayatın bana başat bana avrat oluşunu öğrendim işçiler bunu kurşunlanarak öğrendi on beşinde bir arkadaş inancını savunurken yargıca anladı bulana durula akmakta olan şeyi.
Yürüyorum azarlanıyorum fışkıran başaklarla iki bomba gibi taşıyorum koltuğumdaki bir çift somunu hurdahaş bir sancıyla geçiyorum badem çiçekleri altından gözlerim nemli değil gözlerim namlu.
İsmet Özel
(1944)
Hayatın kıyısında olanlar..
“Bazı insan denize girmeye yeltenmiyor bile, bir ömür sığda oyalanıyor.”
Ege Soley
#Karalamalarım
Hayatın bu hengamesi, bu akışı başımı fazlasıyla döndürürken büyümenin bir gereği olarak sürekli duvarlara çarpıyoruz kendimizi. “Öyle değildir ya” diye üzerini kapattığımız her şeyin tam olarak öyle olduğunu zamanla görmek sarsıyor biraz insanı. Pamuk ipliğine bağlı muhabbetler, sürekli ben ben ben diyen insanlar, çıkar için çıkarılan idam/itham sehpaları bir miktar ibret tebessümü ettiriyor insana. Bunca kötülüğün arasında kalsak kalınmıyor, gitmeyle gidilmiyor da. Sonra dönüp dolaşıp Cemil Meriç’in; “yaşamak için kendime bir dünya inşa etmek zorundayım.” dizesi aklıma geliyor. Evet.. Kendimize bir dünya inşa etmek zorundayız. Küçük ve basit bir dünya. Acabaların çok uzağında, kıyısında huzur bulacağımız, dağa yaslanır gibi kalbimizi yaslayacağımız sevgilerin olduğu küçücük bir dünya. İnşa için önce imha gerektiğini söylememe gerek yok herhal de..
HS
Nurullah Genç | Gözlerin Çağırıyor Beni
youtu.be/GYqtwPIlhOU?si=...
Sevdalı sular süzülüyor aynalardan
damlacıklarında hicranlı yüzün
ben kapıları aldatıyorum gün be gün
sen pencereleri
ben denizlerin koynunda martılara yalanlar söylüyorum
sen gemilere
sonra liman bilmez korsanlara terk edip
ıssız adalara sürüyorsun ellerimi
gitmek istiyorum çakıp da kaybolan
Filmi olan kitaplar
Listede olmayan filmi çıkmış kitapları bildirin ekleyelim.
11/22/63
12 Yıllık Esaret
1984
3391 Kilometre
Acımak
Açlık Oyunları