Yorgun gözlerinin kısık bakışları arasında küçücük kalmış bu hayatın.
Hatırı sayılır yaşanmışlıklarıyla dolduruyorum, şarjörü mü.!
Ve yudum yudum azalıyor damarlarımda gezen o asil yaşam kaynağım.
Ne kadar dize gelir bilmiyorum ama ne söze geldiği var ne de zamana.
Yetmez, biliyorum. yetmeyecek te!
var olmasada tükenmek bilmeyen umutlarım. Yine de kadehimde aşk ile meşk e meze olurum...
Sallanır dilimde gecenin keskin gaddar zalim kayıt dışı rengi..
Sonra ışıkları açılmış hücrelerin buğulu dünyası....
Sonunda,
Ne olacaksa o oluyor Arkadaş.
Aynalar sadece seni sana hatırla tıyor.
Neyi ne kadar yaşadıysan o kısık gözlerin seni ona çağırıyor...
. Yorgun bir kalemin ağır cümleri gibi süzülüyor, akıp giden bu ömrün satır araları.
KaraÇocuk...