Dostluk, arkadaşlığın ötesinde bir şey! İnsanın dostu, mahremi sayılır. Böyle olduğundan insan, dostu yanında çıplak kalmaktan çekinmez, kaygısızca soyunur yanında. Dost ağır söylese de insanın zoruna gitmez.
İrfandan kök alan dostluğa ne kadar ihtiyaç var. Şimdi sanal ortamda ere ve kemiğe bürünmeyen bir dostluğun peşinde koşuluyor.
Sekülerizm, milliyetçilik gibi modern kalıpların tersine irfan ayrıştırmaz, “bir”leştirir. Aynılaştırma anlamında “bir”leşme değil, farklılıklardaki “bir”e işaret ederek toparlama...
Bir kavramın içeriğini boşaltmak, ona başka türlü anlamlar vermek, onu öldürmek anlamına gelir. Dolayısıyla dostluğu layıkıyla tanımlamak gerekiyor. Öyle, çünkü toplum denen şey ancak dostlukla mümkündür.
Hem kavram hem de hâl olarak arıza geçiren bir şeydir dostluk...
Modern zamanların tasallutuna uğrayan...
İnsanın bir maddi, bir de mana tarafı var; madde ve mananın oluşturduğu bir bütün... Genellikle maddi tarafı görünür ve gösterilir olsa da, insanın daha çok görünmeyen tarafıyla insan olduğu söylenir. Modern zamanlarda sekteye uğrayan, görünmeyen , dikkate alınmayan mana yönüyle... İnsan daha çok biyolojik bir varlıkmış gibi muamele görüyor. Bir kadavraymış gibi, yığınlarca işlemin nesnesi kılınmış.