Kitap iki kısımdan oluşuyor. Ilk bölümde varoluş sancılarını dile getiriyor. Küçük ama derin bir çerçevede insan nedir, ne olmalıdır, nasıl olmalıdır sorugusu yapıyor ve okuyucusuna da yaptırıyor.
Ikinci kısımda bir bakıma monolog şeklinde öykü paylaşıyor. Bir sırrı paylaşır gibi, yazar ile okur arasında kalmasını istercesine öyküsünü işliyor.
Öyküde neler var? Ihtiras, kıskançlık, ego savaşı, varlığını kanıtlamak, acımak, acındırmak, acısını dindirmek için acıtmak, yaptıklarından pişman olmak, pişmanlığından vazgeçmek, bir duyguda sabit kalamamak, kolayca akıl vermek, verilen aklı asla kabul etmemek gibi bir çok insanî duyguları en basit bir dille işlemiş. Konunun gidişatı can sıksa da sade ve tatlı bir şekilde duygu itirafları çok hoşuma gitti.
Okurken can sıkan tek şey tüm bu duygu durumlarınım peşpeşe olması. Insan "bu kadar da olmaz yahu" diyor fakat hayatın tüm akışına baktığımızda öyle oluyor.
Öyküyü kısa zamanlı değil de, bir insanın yahut bir toplumun uzun soluklu yaşamı olarak düşündüğümüzde mükemmel bir örnek teşkil ediyor.
Öykü için daha uzun yazmak isterdim lakin yeter=)) tavsiyemdir tabiiki. Okuyunuz. Özellikle değinmek istediğim tek şey kaliteli çeviriden okumanız keyifli okumalar olsun. 
Fyodor Dostoyevski 
Bedia Yılmaz
