Zambra Zambra Zambra
Ağaçların Özel Hayatı, İspanyolca dilinde yazan en iyi yazarlar arasında değerlendirilen Alejandro Zambra’ nın ikinci romanı. “Şili edebiyatı kahverengi.” diyor o. Zambra’nın kalemi bence mavi.
Kitap Veronica’nın resim kursundan dönmeyişiyle başlıyor. “Romanlarda birisi gelmediğinde, diye düşünüyor Julián, sebebi başına bir şey gelmiş olmasıdır. Ama neyse ki bu bir roman değil” diye ekliyor. Ve roman devam ediyor. Julian’ın anımsamaları, düşünüp biriktirdikleri ve bunlardan yoğrulmuş gelecek Veronica’nın yokluğunda şekil buluyor. Her çıkarımın arasında nefeslenip Veronica’nın dönmesini beklediğini hatırlatıyor. Veronica’nın kızı Danilela’yı oyalamak için kendi uydurduğu ağaçların özel hayatı masalını anlatıyor. Uydurmayı seviyor, belki de anlamlı olan tek şey uydurmak diye düşünüyor çünkü.
Zambra, geçmişin olabilirleriyle geleceğin olabilecekleri arasında bir köprü kuruyor. Şimdiki zaman dilinde geçmişi, şimdiki zamanı, geleceği anlatıyor. Şimdiki zamanın yapay ışığında yazıyor ve bence harika yazıyor. “Koca hayatla değil ama şimdiki ânın kırılgan zırhıyla yüzleşmek daha iyi olurdu.” diye düşünüyor. Veronica’yı bekliyor. Bekleyiş uzuyor. Ve “Kitap o dönene ya da Julian onun dönmeyeceğine emin olana dek sürüyor.” Ve sonra Julian geleceğin başlaması gerektiğine karar veriyor, kalkıp kızını okula götürüyor.
Yazarın dili, anlatımı alıştığım okumalardan oldukça farklı ama okuyup bitirdiğinizde damağınızda edebiyat tadı kalıyor.
Tam da onun cümlesiyle, “kitap kapansa da sürüyor” 
Alejandro Zambra 
Ağaçların Özel Hayatı
İnsan gündelik hayatla tükendiğinde derin endişelerden ve kendini derinlemesine incelemekten uzaklaşır.
Sayfa 224Kitabı okudu
“Kitabı, kitapları kapamak ve işi daha fazla uzatmadan, koca hayatla değil ama şimdiki ânın kırılgan zırhıyla yüzleşmek daha iyi olurdu.”
"Bir hayatın sonuna gelince, diğer hayatla yüzleşmek çok ürkütücü ve sarsıcı olabilirdi ya da tamamen farklı..."
Sayfa 166 - Ephesus Yayınları
“Kitabı, kitapları kapamak ve işi daha fazla uzatmadan, koca hayatla değil ama şimdiki ânın kırılgan zırhıyla yüzleşmek daha iyi olurdu.”
Bir hayatın sonuna gelince, diğer hayatla yüzleşmek çok ürkütücü ve sarsıcı olabilirdi.
Sayfa 166 - Ephesus YayınlarıKitabı okudu
