...sırf orada olduğum ve nefes alabildiğim için mutlu olduğumu fark ettim. Derin soluklar almayı sürdürdüm, ta ki zihnim durulaşana, neşem yerine gelene dek.
Yine o gülümseme; bilgiçliği, vakitsiz olgunluğu yüzünden iç burkan, acınası tebessüm – öte yandan, “vakitsiz olgunluk” dediğimiz kavram, belli standartlara yaptığı baskı düşünüldüğünde, ne kadar da demodeydi.