Kaotik
Sürekli bekliyoruz..
Sürekli erteliyoruz..
Hayata dair..
Bir çok şeyleri..
İçimizde..
Bitmeyen bir bekleyiş..
Ve..
Beklemekten yorgun..
Okul.... (kısa hikaye)
Okul.... (kısa hikaye)
Ben Osman.. 10'cu sınıf, koğuş: B. 10 yıldır, bu okulda yatmaktayım. Suçum, doğmak. Şimdi idamımı bekliyorum. Sınav sonrası babam tarafından idam edileceğimi hem ben, hem babam biliyor. Yemek servisi güzel değil, genelde ayran ikram ediyorlar, yanında da bir tost yiyoruz. Tabii evden(şartlı tahliye ile okuldan çıkıp eve gidebiliyoruz ama dönmek kaydıyla) yemek getirince bir şey diyen yok. Buralar çok iyi korunuyor. Kameralar var, öğrencilerin kaçmaması için. Tabii ek olarak güvenlik görevlileri de öğrenciler kaçarsa, onları yakalıyor. Burdan ilave okul telleri de var, buralardan atlayıp kaçmak, büyük bir cesaret ister. Yani kaçmak, imkansız. İlkokulda, öğretmenler şiddet uygular. Ortaokul ve liseye gelince, öğretmenler psikolojik şiddet uygular. İnşallah 2 yılım kaldı. Kurtulacağım bu hapishaneden. Sonra da üniversiteye sevk edecekler. Hadi bakalım, hayırlısı....
Hadi gel gidelim duaya.
Bekliyorum...
Bir sabah namazıydı, özlemin namazıma dua olmuştu. Yar veren Rabbim sen hayırlısıyla getir, diye.
Sen hayırlısıyla sevdir.
Yaralıyım Rabbim. Yaram vicdan azabı değil.Çaresizlikten... Çaresizlikten.
Sayfa 6Kitabı okudu
