Karşımdaki boşluğa, benim, dedim. Kimse duymadı.Sandalye bile. Benim, diye bağırdım. Benim, dedim,ben! Ve kendimi daha da yalnız hissettim. Nedenini anlayamadım.
O küçük kız çocuğunu özlüyorum bazen. Büyütmek istiyorum onu ama dokunsam ağlayacak, biliyorum. Değiştirmek istiyorum onu acılarını unutsun, yaralarını sarmama izin versin. Ulaşmama izin vermiyor, hep beni uzaklaştırıyor kendinden. Aynı büyük halindeki gibi kimsenin yaklaşmasına izin vermiyor, kendine saklıyor tüm duygularını..
Ölümün kıyısında ama bir o kadar da ölümden uzak..Sevginin derin izlerini taşıyor ama sorsan bir çizik sadece. Kaybetmek büyütüyor onu, kaybettikce kendini kazanıyor o küçük yüreğiyle. Öfkesini kendine kusuyor, kimseye yansıtmamayı seçiyor.Bu koca dünyada sadece onun sevincini anlayacak birini arıyor ama bu zaten ona çok uzak.