Evvelden şunu not düşmek isterim.. Gözyaşlarımı durmaksızın getiren ilk kitap.. Evet, kitap okurken ağlanılırmış.. başka okuduğum kitaplarda da hüzünlendim hatta belki bir iki göz yaşı akmıştır ama bu kitap öyle olmadı bildiğin ağlattı.. Öyle bir kısmı var ki “Ramiz, Heysem, Şeyma” orda kim ağlamaz ki? İnsan olan ağlar, yüreği olan ağlar.. Bu kitap kadın olmanın değerini öğretiyor okuyucuya.. kitap öyle bir güzel anlatıyor ki kadınlar üzerinden nasıl oyunlar oynandığını.. okudukça “sadakkna ya üstad” diyor insan.. Anne olmanın şerefini öğretiyor, bir anne okusa bu kitabı kendisiyle gurur duyar.. “İyi ki ben anneyim..” diyebileceği bir kitap.. öyle güzel yani.. İlk sayfaları kadın olmanın gururunu veriyor, ortasında anne olmanın izzetini veriyor son sayfalarında açıkça söylüyor “Uyan Ey İslamın Kızı..” diye.. okuyunuz,okutturunuz..