İnsan diğer varlıkların acımasız yok edicisi olduğu sürece sağlık ya da barış nedir bilmeyecektir. İnsanlar hayvanları katlettiği sürece birbirlerini de öldürecekler. Cinayet ve acı tohumları eken sevinç ve sevgi biçemez.
Pisagor
Sol, artık veganlar olmadan ya da hayvan hakları aktivistleri olmadan devrim yapamaz. Tek bir türü diğer bütün türleri sömürerek özgürleştirmek, devrim filan değildir.
Hayvanlar ve insanların aynı madde ve tozu paylaştığına ilişkin bu son derece basit ve sorgulanamaz gerçek, insanların zihinlerinde yer ettiği zaman, hayvanların gerçekten hakları olacak ve canları rezil bir serserinin ruh hali ve vicdansızlığına bağlı olmaktan kurtulacaktır. Ancak o zaman, şarlatan doktorlar sayısız hayvan üzerinde en cani işkenceleri deney adı altında uygulayamayacak, tüm tuhaf ve cahilce arzularını gerçekleştiremeyecekler.
Bütün ilim alanlarında bizim için asıl öğretici olan, tuzağa düşürüp ele geçirdiğimiz, kullandığımız hayvanlara göre, insan sadece hile ve aldatma yönünden üstünlük sağlar; bunun içinde cesaret ve yüreklilik kesinlikle yoktur; hayvan, son nefesine kadar, aldığı yaraları hiçe sayarak savaşacaktır: ‘onlar ne rica etmeyi, ne merhamet dilenmeyi, ne de yenilgiyi kabul etmeyi bilir.’ İnsanın, saygınlığı gururun üzerine kurmasını, bu hayvanlara kıyaslamak bir hata olur ve bizim onlara karşı kazandığımız zafer, boyun eğdirme de, ancak bizim ustalaştığımız ikiyüzlülük sanatının bir göstergesidir. Bu fazlasıyla övündüğümüz yeteneğimize, ‘mantık’ adını vermeyi tercih ediyoruz ve gururla, bunun bizi hayvanlardan ayıran özelliğimiz olduğunu söylüyoruz: bakın siz şu işe! Bu bir yönüyle bizi tanrıya benzer kılıyor — fakat buna karşılık, Mephistopheles’in bu konuda, insanların sadece mantıktan elde ettiği çıkarın ‘diğer bütün hayvanlardan daha vahşi olması’ durumunu ifade eden bir görüş bildiriyor.
Richard Wagner
Bir Eşeğin Ölüm Vakti Hal Diliyle Söyledikleri
Ah! Vücudum acıdan titriyor. Bu acımasız, zalim iki ayaklı hayvana verdiğim bütün hizmetlerin karşılığı bu işte. Bugün son günüm, bu da benim son tesellim! Sıkıntı, acı ve dert dolu bir hayattan sonra, taşınmaz yüklere, üst üste inen sopalara, yoldan geçenlerin zincirlerine, lanetlerine
“Radikal” geleneklerin hiçbir şekilde hayvan ve çevre bakış açısından özgürleştirici bir felsefe ya da politika olmadığını kavradım. Solculuğu hayvanlara yönelik bir tür Stalinizm olarak görüyordum. Sol, insanın iktidar patolojilerinin derin köklerini kavrayamıyor, kapitalist insanmerkezciliği sosyalist insanmerkezcilikle değiştiriyordu, bu yüzden asla temel sosyal ve ekolojik sorunları çözemez. Hayvan davranışı konusunda bilim öncesi ve mekanistik modele dayanarak hareket ederken bir yandan da insanları ve hayvanları birbirinin evrimsel bir devamlılığı olarak görmektense ontolojik bir uçurumla birbirinden ayıran düalist zıtlıklar olarak görüyor. Bugüne dek Karanlık Çağlarda çamura saplanıp kalmış, felsefi (hayvan hakları) ve bilimsel (bilişsel etoloji) devrimler, psikolojik olarak şoka girmiş insanlığın ve “uygarlık” denen kanserin yıkıntılarını temizlemek için hayati öneme sahip yeni paradigmalar ortaya çıkarırken Solcuların yanından esip gitmiş.
Hayvan hakları daha büyük kafesler değil boş kafesler talep eder.