Sobanın çıtırtıları anlatılmış olandan yola çıkarak, anlatılmamış olanı onaylıyordu... Çünkü titreyen herşey bir parça masum, bir parça sahiplenilesiydi...Bizim olmayanı bile, sarmanın güdüsü, içimizde ki sisin titreyen yüreğiydi...Söz gelimi hırçınlığın titrettiği sesi, bir gözyaşı sahiplenirdi... Babasından korkarak titreyen o tazecik yüreği,