Can gözünü açınca görüyor ki insan
En büyük düşmanıymış en çok güvendiği.
Bu zamanda az dostun olsun, daha iyi.
Herkesle uzaktan hoşbeş edip geçmeli.
Sayfa 71Kitabı okuyor
Geçmiş, gelecek, kuru sevda bütün bunlar;
Kadrini bilmeğe bak avucundaki ömrün.
Sayfa 69Kitabı okuyor
Dert içinde sevinci bul da yaşa;
Haksız düzende haklı ol da yaşa;
Sonu nasıl olsa yokluk dünyanın,
Varından yoğundan kurtul da yaşa.
Sayfa 61Kitabı okuyor
Zamanın iki yüzü var, dedi kendi kendine Hayyam,iki boyutu; uzunluğunu güneşin seyri belirliyor,kalınlığını ise tutkular.
Sayfa 39Kitabı okuyor
Şu seyrettiğin serin yeşillikler
Yarın senin toprağında bitecek.
Sayfa 55Kitabı okuyor
Haram dedikleri her şey hoş galiba!
Sayfa 53Kitabı okuyor
Elimde olsa bu dünyayı küçümserdim
İyisine de kötüsüne de yuh çekerdim
Daha doğrusu bu aşağılık yere
Ne gelirdim ne yaşardım ne ölürdüm...
Ömer Hayyam
Dünya üç beş bilgisizin elinde; Onlarca her bilgi kendilerinde. Üzülme; eşek eşeği beğenir: Hayır var sana kötü demelerinde.
Yarım somunun var mı? Bir ufak da evin? Kimselerin kulu kölesi değil misin? Kimsenin sırtından geçindiğin de yok ya? Keyfine bak: En hoş dünyası olan sensin.
Girme şu alçakların hizmetine: Konma sinek gibi pislik üstüne. İki günde bir somun ye, ne olur! Yüreğinin kanını iç de boyun eğme.
Benim halimden haber sorarsan, Bir çift sözüm var sana, yürekten: Sevginle gireceğim toprağa, Sevginle çıkacağım topraktan.
Dün geldi: Nedir aradığın? dedi bana: Bensem, ne bakarsın o yana bu yana? Kendine gel de düşün, içine bak: Ben senim, sen ben; aranıp durma boşuna!
Ben ne camiye yararım, ne havraya! Bir başka hamur benimki, başka maya. Yoksul gavur, çirkin orospu gibiyim: Ne din umurumda, ne cennet, ne dünya!