Ey gönül! Madem ki, nasibin hep kanamaktır, her gün halin biraz daha fena olmaktadır, madem ki, işin, sonunda bırakıp gidecektin, ey ruh, bu bedene ne diye girdin?
Ey gönül! Madem ki, bu cihan seni kederlendiriyor, madem ki, bir gün temiz ruhun ansızın bedeninden ayrılıp gidecek. Birkaç gün de olsa gönlünce şu yeşilliklerin üstünde otur. Çünkü, bir zaman sonra senin toprağının üstünden de yeşillikler fışkıracak!