Kogii'nin romanlarınızda süreklilik gösteren öteki ben teması olduğunu düşünüyorum. Doğrusunu söylemek gerekirse, bu şiiri okuyunca çok şaşırdım. Burada söz edilen 'ormana götürecek hazırlık yapmadan' durumu romanlarınızda yarattığınız fantastik dünyayla ters düşmüyor mu? Hayali çocukluk arkadaşınız Kogii, ormandan çıkıp gelen ve sonra yine kendiliğinden ormana kaçıp giden bir çocuk değil miydi?