İnsan her gün kapısında bir hediye paketi bulsa, ona tesadüf eseri demez, kasıt arar. Beni tanıyor, biliyor olmalı, der. Fakat insan her sabah penceresinde güneşi bulduğunda, tesadüfün eseri der geçer, merak etmez. Oysa hediyenin sahibi, onu "çevre"leyen ambalajı değildir.
Sayfa 94 - Profil kitapKitabı okudu
Himmet Elbisesi Giyenler - Garib Çoban
Aşkın sahibi, ben insanın sırrıyım, insan ben’im sırrım buyurdu Şahım
Yarın kaygısına itmeyen bir duan varsa teheccüt vaktine gel dedi Ulular
Ben değilse, kim? Şimdi değilse ne zaman? Aşkın davetlisi şems vakti d/okunur duada kendiyle dedi Pirim
Mutlu olma sanatı, mutluluğu ortak ismet olan şeylerden çıkarma gücünde yatar dedi Mirim
Harikulade
Hileniz düşmanınızın karşı koyamaycağı muhteşem bir hediyenin içinde gizli.
Sayfa 131
Diş Kirası
Osmanlı devrinde zengin kork veya konaklarda civar halkın için de sokaklar hazırlanır, kim gelirse gelsin içeriye alınırdı. Misafirler iftarını yapıp teravih namazına gitmek için kalktıklarında konak sahibi kadife kese içerisine koyduğu altın veya gümüş paraları diş kirası olarak verirdi. İlk defa Fatih Sultan Mehmet Han'ın sadrazamı olan Mahmud paşa tarafından uygulandığı sanılan bu âdet gereğince iftara katılanlar dişlerini davet sahibinin zevkine kiralamış oluyorlardı. Diş kirası denilen bu hediyenin zarif gerekçesi her ne kadar davetlilerin o gece zahmet edip gelerek, hane sahibinin sevap kazanmasına vesile olması gibi sunulsa da aslında amaç bu sebeple muhtaçlara yardımda bulunmak, onları sevindirmektir.
Sayfa 25 - ÇamlıcaKitabı okudu
