İMGELEMDEN FARKIN ORTADAN KALKMASINA (KIERKEGAARD, BAUDELAIRE, GEORGE, MANN)
19. yüzyılda Romantizm sonrası edebiyahn özelliklerinden biri, kötünün ilk defa bütün boyutları ve sayısız veçhesiyle estetik bir kategori olarak kavranabilir kılınmasıdır. Modern estetik siste minde kötü, tıpkı Rosenkranz'ın doğa ve sanatın eksik hali diye
KARA EDEBİYAT (SCHLEGEL, HEGEL, ROSENKRANZ)
KARA EDEBİYAT (SCHLEGEL, HEGEL, ROSENKRANZ)
Aydınlanmanın Şeytan'ı kovması estetik açıdan sonuçsuz kal mış, öyle ki edebiyatı repertuvarında İblis'e yer vermekten alı koyamamıştır. Ama bir yandan da rasyonalizmin boşinanç eleş tirisinin gölgesinde, kötünün psikolojikleştirilmesi yönünde yeni yazınsal biçimler doğuran bir eğilim
Her Şeyin Başlangıcı
EKSİKLİK MODELİ (PLOTİNOS, AUGUSTİNUS)
Paul Ricoeur Finitude et Culpabilite'nin [Sonluluk ve Suçluluk] LJı Symbolique du Mal [Kötünün Sembolizmi] başlıklı ikinci cildin de kötünün kökenine ilişkin mitlerdeki iki farklı tipolojiden söz eder. Daha eski olan Sümer-Babil kültürüne ait mitlere göre, kötü iyinin yanında yaratılış öncesinden beri
FİKİR YAZILARINDA VE KALEM KAVGALARINDA ATSIZ ÜSLUBU
Bu bölümde Atsız'ın romanlarındaki üslup üzerinde durmayacağız. Romanlarını incelerken bunu yaptık. Burada aslında iç içe girmiş bulunan, birbirlerinden pek de farkı olmayan fikir yazılarına ve kalem kavgalarına bakacağız. Atsız'da baskın olan polemik üslubu, fikir yazılarına da sık
Katılıyor musunuz ?
Hegel'in çok güzel bir sözü var: "Zekasını beğendiğin birisinin görüntüsünü merak etme. Zekasını kullanmayan birinin ise görüntüsünden etkilenme.