Kısaca kendini aramaya çıkarken bir sırrın içinde kaybolanların hikayesi... Kendini bulduğunu zannederken aslında daha yola bile çıkmadığını farkedenlerin hikayesi... Sıradanlığın içinde sır olanların hikayesi... okuyun...
Alintilar
“Telaş etme” dedi, “kalıcı değiliz”
Kalabalıkta kimsenin yüzü kendinin değildir, bilirsiniz.
Ben çoktan kapadım o defteri...Lakin defter kapanmıyor...Mazi hiçbir vakit bizi büsbütün terk etmiyor. En umulmadık yerde birden karşımıza çıkıveriyor.
Benim servetim, kitaplarım diyordu o.
Kitaplarım, yani hayatım.
"Aramakla bulunmaz.
Ama bulanlar ancak arayanlardır."
Öyle bir zaman gelecek ki, insanlar kazançlarının helal mi haram mı olduğuna bakmayacaklar artık."
Her şey yerli yerinde. Güzel. Lakin ben neredeyim? Zamanın neresinde? Hangi sarmaşıklar sarıp sarmaladı beni?
“Gözlerinin içinde kalbini gördü.”
İkimizin de anlamakta güçlük çekeceği, meşhur olmuş bir sözü, hafifçe fısıldıyorum:
— Aramakla bulunmaz... Ama bulanlar ancak arayanlardır.
Rahmet Yolları Kesti oldu. Roman, ön planda artık yıkılmakta olan eşkıyalık düzenini ele alırken toplumsal boyuttaki çözülmeyi Kemal Tahir üslûbuyla okura aktarıyor.
Hemen söyleyeyim: Güçlü bir Kemal Tahir romanı bu. Toplumda olanı yine topluma, toplumun diliyle vermeyi esas alan bir edebiyat
