10 hikaye var. Onuda birbirinden sıkıcı, kasvetli, ruhsuz...
Şöyle ki:
''Kapıda biri var!'' demekle korku edebiyatı olmuyor. İki hikayede de, iki kere kapıya yabancı biri geliyor.
Aman çok korktuk! Sıkı durun bunlar, yeşil uzaylılar. Evet yanlış duymadınız, bu klişeyi kullanıyor.
Üstelik bunu bir kere de yapmıyor, yeşil saçlı olanı var, adı yuma olanı var. A! Kapıda yuma diye uzay canlısı var, hemde yeşil. Gerçekten çok orjinal.
Kusmak istiyorum yeşil yeşil!
Yazara göre uzaylı eşittir yeşil yaratık!
Genel olarak gölgesiyle dövüşüyor ve kendi kendine boş bir odada yeşil yaratıklarla boğuşuyor ve bendeniz okuru inanılmaz bunaltıyor.
Sadece iç dünyasının buhranlarını yazsa ve bunu yeşil böcüklere bağlamasa belki psikolojik bir deneme diye şansı olabilirdi kitabın.
Ama korku edebiyatı, yeşil uzaylı demek değildir. Bu kadar basit değil.
Beğenmedim. Hiç beğenmedim. Orjinal hiçbir şey yok, zorlama bir korku edebiyatı denemesi, sıkıcı!
Zeynep Sahra'nın son kitabını da bitirdim. Tüm kitaplarına bayıldığım için bunu da aldım okudum ve pişman olmadım. Sizde kitabı kesinlikle kitaplığınıza alın. Şu bir gerçek ki Ayçöreği ve Elmalı Turta'nın yerini alamaz ama onun da yeri bende ayrı. Emir ve Eser gibi... Kitabın konusu size klişe gelebilir ama kendini beğendiriyor. Başlarda çok
O kadar boş,manasız,gereksiz,sıkıcı ve kötü bir kitap ki.Resmen sinirlerim bozuldu okurken.Belki çok sert yaklaşıyorum fakat bu kadar takip edilen bir 'yazar'ın bu gibi bir kitap yazmış olması bana inanılmaz haksızlık gibi geldi.İçerik boş,her kitapta ana unsurlar aynı ki bu iyi yazılıyor olsa kabul edilebilir benim gözümde ama o kadar kötü yazmış ki.Ne düşüneceğimi şaşırdım okurken.Çok sığ bir kitaptı.Ne duygular yeterli,ne karakterlerin ilişkileri gerçekçi ne de dert ettikleri şeyler gerçekçi.Kızın ailesi kafayı sonradan görme olmakla o kadar bozmuş ki.Cemiyet hayatı bir yere kadar bu şekilde ilerliyor olabilir ama bunu on yaşında çocuklar bu seviyede dert eder.Bir de öyle ciddi bir meseleymiş gibi yazar sürekli öne sürmüş.Hayır anlamıyorum aklınıza başka bir problem falanda mı gelmiyor hiç.Çok daha içi doldurulabilir meseleler varken bunun bu boyutta öne sürülmesi bana gereksiz geldi.Alt metin olarak verilebilir fakat ana olay sadece bundan ibaret ve bunun çevresinde dönüyor.Karakterlerin 'aşk'ı zaten zerre geçmiyor tamamen para,para,para ve 'pahalı jest' üzerine kurulu.Evet milyonerleri,milyarlerderi okumak kafa dağıtmak için keyifli olabilir fakat içi doldurulmadığı sürece inanılmaz derecede rahatsız edici bana kalırsa.Bu kitap yerine başka bir kitabı alıp okuyun derim.Hem maddi hemde manevi açıdan kayıptan ibaret.
GEL EVE DÖNELİM
SUAT DERVİŞ
274 SAYFA
Bütün bu ıstıraba tahammül veren şey, yaşama yükünü hafifletecek şey... Sevgi değil mi?
Uğrunda azap çekilen şeyi sevmek, onun, uğrunda ıstırap çekilmeye değer olduğuna inanmak, hayatı sevmenin ta kendisi.
Bir kenar mahalle kızı, önce öksüz ardından yetim kalan Şevkiye'nin, Eskişehir genelevinin
yazı makinemiz, ilk öğretmenimiz ahmet mithat...
kitabı öncelikle kendi dönemi üzerinden bakarsak sürekli araya girip birşeyleri anlatıp öğretmek üzere aralarda sürekli girip olayın bütünü bozması biraz kitabı sıkıcı hale getirmiş ama kitabın yazılış döneminde ahmet mithat halka bilgi vermek ve öğretmek amacıyla kullanmış.
müşahedat ta ahmet mitahat natürelist bir roman olarak yazmış yani yazdıklarını hem görmuş hemde birebir yaşamış ve bu yaşantıları yaşayan insanlardan da o olayı dinleyip eksik yerleri tamamlamış.
kitap kurgusu olarak çok güzel karakterlerinde hayatları acılarla dolu
bazı yerlerde onların hayatlarıyla iç içe geliyorsunuz mesela agavniyı anlatırken sonunda doğru o muydu diye şaşırıyorsunuz.
sonunda hiç beklemediğiniz kişiler evleniyor felan.
bide ölmeyi hak etmeyen kadının ölmesi..
güzel bir kitaptı ama ben okurken sıkıldım.
Öncelikle ben hem roman,hem klasik,hemde wattpad okuyan biriyim ancak wattpatdeki her kitabı beğenmiyorum ve seçici davranıyorum.Yaralasara gelecek olursam;Yaralasarı okurken ne ara bitti anlamadım.Aşırı akıcı.Bazen sıkıcı yerleri atlatırız ya işte o yok çünkü sıkıldığım yerler olmadı.Kurgu zaten muazzam.Karakterli çok iyi anlattığı için Matal Atmaca'yı tebrik ediyorum çünkü aklımda neredeyse hiç soru işareti bırakmadı.Cok az mantık hataları var olsun o kadarda;)Bunlar iyi yanlarınıydı birazda beğenmediğim yanlarına değinmek istiyorum.Öncelikle Sedefin ve Kuzeyin sürekli birbirlerine "Gerizekalı"demeleri hoşuma gitmedi kesinlikle çünkü çok fazlaca geçiyordu.Bir başka sevmediğim özelliğiyse Alaz ve Sedefi bir türlü şipleyemedim çünkü Alaz bir yandan sedefe vurulduğunu söylerken bir yandanda kesinlikle ondan kurtulması gerektiğini o kadar kararlılıkla dile getiriyorki hangisine inansam bilemedim.Onun dışında hoşuma gitmeyen pek bir şey yoktu.Sadece punto biraz küçük gibiydi ama olsun
