Hemşire aklıyla görür...yüreğiyle hisseder...bilgisiyle hayat verir...
Sayfa 131Kitabı okudu
Hastaya dokunmak büyük bir sorumluluktu ve dakikaların insan hayatını değiştirebileceğini öğrenmiştim.
Sayfa 104Kitabı okudu
Dokunduğumuz, bir bilgisayar ya da evrak değildir; dokunduğumuz insanlardır. Bakım verdiğimiz yani dokunduğumuz her insan bizim bir parçamızdır adeta. Mümkün değil gibi gözükse de bakım verdiğimiz binlerce insan, bizde bir iz bırakır. Yıllar, sadece hastaların ismini siler, yüz hatları, üzüntüleri, acıları, sevinçleri yakarışları bizde saklı kalır.
Sayfa 103Kitabı okudu
Hemşireler arasında yaygın bir söz vardır: "Ne kadar yorulursan yorul, sabah eve gittiğinde başını yastığa rahatça koyabiliyor musun, önemli olan bu."
Sayfa 101Kitabı okudu
Biz hemşireler, bazen çok yaşamsal olayları hastalarla ve hasta yakınlarıyla paylaşamayız... Onların yerine üzülürüz... Hüzünleniriz...
Sayfa 88Kitabı okudu
Öğrencilerime "Hemşirelik, insanın insana insanca yaptığı bakım hizmetidir" dedim. "Yaşam da ölüm de biz insanlar içindir. Profesyonel yaklaşımla kaliteli bakım hizmetleri her hasta için haktır. Her hemşirenin kaliteli hizmeti hastalarına vermesi görevidir" diyerek sözlerimi tamamladım.
Sayfa 73Kitabı okudu
Yaşamla ölüm arasındaki çizgiyi aynı anda gördük ve yaşadık.
Sayfa 72Kitabı okudu
Biz hemşireler, insanların hayatlarında ve hasta oldukları dönemlerde hep var olduk. Hep var olacağız...
İşte yıllar sonra bile hatırlanmak, duyguların en güzeli... Mesleğimiz ve insan hayatı için anılacak izler bırakabilmek dileklerimle...
Sayfa 70Kitabı okudu
Dinlemek ve anlamak... Hastanın bizden beklediği sadece buydu.
Sayfa 61Kitabı okudu
Aslında Ali Bey'in istediği tek şey içten ve samimi bir yaklaşım ve yapılan etkili iletişim ile kendini daha iyi hissetmesiydi. Hastanede geçirdiği sürede güvende olduğunu hissetmesi için bu duyguyu biz hemşirelerin yaklaşımlarında aramıştı.
Sayfa 52Kitabı okudu
Gerçekler ortadaydı. Sorumluluklarım ve insan olma bilincim... O gece gerçekten hemşire olduğumu anladım!
Sayfa 40Kitabı okudu
Yaşadıklarıma ve gözlemlerime, bir hemşire eğitimcisi olarak baktığımda ise üzüntüm daha da arttı. Çünkü bu hemşireler, ülkemizde açılan sayısız hemşirelik okulunda "yetiştirdiğimiz", daha doğrusu "yetiştiremediğimiz" hemşirelerden bir kaçı idi.
Meslekte otuz yılım geçti. Bu kadar uzun bir sürede, hemşirelerin mesleki tutum ve davranışlarında istendik yönde pek bir şey değişmemişti. Ne yazık ki hemşireliği sadece hekimin yazdığı tedaviyi uygulamak, hasta yatış dosyalarını doldurmak, tıbbi sekreterlik yapmak doktorun yazması gereken reçeteleri yazmak olarak gören, yaptığı işlemlerle ilgili hasta ve yakınlarına hiçbir açıklama yapma gereği duymayan, mahremiyete saygı göstermeyen, ilaçların etkisini ve yan etkisi takip etmeyen, hasta tedavisi dışında başka hiçbir ihtiyacını karşılama sorumluluğu hissetmeyen, gözlem, takip ve tüm sorumluluğu refakatçilere bırakan hemşireler yetiştirmişiz biz.
Sayfa 14Kitabı okudu
Yüreğimin Katkısı
Hemşire aklıyla görür...yüreğiyle hisseder...bilgisiyle hayat verir...
Sayfa 131 - Alter yayınlarıKitabı okudu
On Dakika
Dokunduğumuz, bir bilgisayar veya evrak değildir; dokunduğumuz, insandır. Bakım verdiğimiz yani dokunduğumuz her insan bizim bir parçamızdır adeta. Mümkün değil gibi gözükse de bakım verdiğimiz binlerce insan, bizde bir iz bırakır.
Sayfa 103 - Alter yayınlarıKitabı okudu