O tamamen enerjiydi, fakat onda "merkezi huzura kavuşmuş" bir insanın enerjisi yoktu.
Ölçülemez bir körlük vardır ve Rimbaud'nun körlüğü böyleydi.
Üstünde bir lanet vardı.
Yön duygusunu yitirmekle kalmıyor, dokunma duygusunu da yitiriyor.
...
Kendi kimliğini öylesine değiştiriyor ki kendi kendisine sokakta rastlasa tanımayacak.
Belki de bu deliliğe bir fiske vurmak için son ümitsiz çaba, öylesine normal olsun ki deliliğini bilmesinler.
....
Ölümcül bir can sıkıntısı içinde olması hiç şaşırtıcı değil.
Kendi kendisiyle birlikte yaşayamazdı çünkü bu ben defedilmişti .
İyi uyum sağlamıyor, der dünya. Böylece kapı suratına çarpılır.
Böyle başlıyor bu kitap.
Bir kez ruhunu teslim ettin mi her şey mutlak bir kesinlikle gelişir, kaosun ortasında bile. Başlangıçtan itibaren her şey kaostan ibaretti; beni saran, içinde solungaçlarımla nefes aldığım bir sıvı. Ayın hiç batmaksızın donuk donuk parladığı alt katmanda her şey pürüzsüz ve verimliydi; yukarıdaysa gürültü ve ahenksizlik hâkimdi. Her
Sayfa 9Kitabı okudu
