Henüz yazılmamış bir kitaptan (FEİRA)
Koyu mat karanlık köşelerde,
Ağırlaştırılmış ve toprağa bulanmış düşünceler kordonlara karışıyor.
Sen kimden duydun, kime söyledin yanlışlarını.
Zümrüt kokulu avizeler, kuzeyi patlak vermiş lambalarla ışıklanmış.
Dağılmış. Saçmalaşmış. Yalanlanmış.
Kim büktüyse zeytin dalının gövdesini,
ilk savaş çağrısında bulunan odur diyor; Andrei.
Gözlerindeki tebessümle arşınlıyor bir sokak yaşlı bir kedi.
Anlamlarından aksakça uzaklaştırılmış, Tanrım bu nasıl düzen.
Boşluğunda uzayın tanımsız on milyonlarca cümle keşfediliyor.
Ağır, yani çözülse meteor yağdıracak beyinlere.
Tanrım...
Bu ne ağır...
Yoruluyor insan...
Kalmıyor...