Kıyıdakilerden...
...
Mevsim bahar...
Yeniden dirilecek bahçe.
Bulutlar çabuk çabuk geçecek şehrin üzerinden.
Güneş biraz daha ısıtacak çocukları.
Gözleri görmeyen kız, uzun bakacak boyacı çocuğun nasır tutmuş ellerine.
Kulakları duymayan adam şiir okuyacak o yıkılmaz duvarın önünde ve tüm şehir alkış tutacak.
Elleri olmayan genç baharın taze meyvelerini ikram edecek susmuş annelere.
Sen hâlâ parmaklıklar ardında duvar inşa et kendine...
Mürekkebi akmış kalem, kâğıt kokusunun peşinde...
Fikir hercai...
Vicdan tarlasının suyu kesilmiş...
Merhamet ekecektik oysa...
Karıncalar su taşıyor.
Örümceklerin ayakları nasır tutmuş.
Mağara mağara dolaşıyor...
Güvercin soruyor? "Nerede?"
Karıncalar hep bir ağızdan söylüyor.
Mevsim bahar...