Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her
Hiç de estetik olmayan görsellerle karşınızdayım. Taşınıyoruz.
İlk kitaplardan başladım. Zaman içinde bir hayli kitap toplamışız evimize. Elime aldığım her kitap bir milisaniyeliğine de olsa beni başka bir ana götürüyor.
Annemin genç kızlığında İsmet Özel’e, Rasim Özdenören’e imzalattığı neredeyse o her yeri çizili kitaplar. Annemin ben 10
Canlılar dünyasıyla aramdaki bağlar koptu kopalı, önümde biriken şeyler geçmişin anıları herhalde. Geçmiş, gelecek, saat, gün, ay ve yıl hepsi aynı şey. Değişik dönemler, çocukluk, gençlik, ihtiyarlık, benim işin boş sözlerden başka bir şey değil bunlar. Bunlar sıradan insanlar için, ayaktakımı için, evet işte aradığım kelime, ayaktakımı için, ki onların hayatları senenin mevsimleri gibi belirli mevsimlere, dönlemlere bölünmüştür ve onlar, hayatın ılımlı kesimlerinde güvence altındadırlar. Hayat bana tek ve değişmez bir mevsim oldu hep. Bu hayat bir soğuk bölgede ve sonsuz bir karanlıkta geçti adeta, öyle ki bağrımda hep aynı alev vardı ve o beni bir mum gibi eritti.
Sayfa 38Kitabı okuyor
“Yaşamlarını ofiste klavye tıkırdatarak geçiren o dalgın, soyutlanmış insanları düşünüyorum. Dedikleri gibi “bağlılar”, peki ama neye? Saniyede bir değişen enformasyona, imaj, sayı, tablo, grafik seline bağlılar. İşten sonraysa doğru metroya veya otobüse giderler, yani hep hıza bağlıdırlar; bu sefer bakışlar telefon ekranına mıhlanır, parmaklar hafifçe de olsa hâlâ hareket hâlindedir, mesajlar, görüntüler akmaya devam eder. Ve daha günü görmeden akşam olur. Sıra televizyondadır, alın size bir ekran daha. Peki bu insanlar hiç toz kaldırmadan, birbirleriyle temas etmeden hangi boyutta, hepsi birbirinin aynı hangi mekanda, yağmurmuş güneşmiş hiçbir şeyin fark etmediği hangi zaman diliminde yaşıyorlar?
Seni Sevmek
sarhoşluk etkisi gösteriyor seni sevmek
vahim
seninle hep günahkâr, hep cehennemlik
gerçi sensiz de olmaz
hangi lügat inkâr eder ki?
hangi din karşı çıkar?
hiçbir dil ne seni anlatmaya
ne de seni sevmeye yetecek kadar kelime bırakır
hepsi aynı, biliyorum
o yüzden susuyorum.
Sayfa 58
Bütün dünya ölüme doğru sürükleniyor; her şey ölüyor. Tüm ilerlemelerimiz, kendimizi beğenmişliğimiz, reformlarımız, lüksümüz, refahımız, bilgimiz aynı akıbete uğrayacak - ölüm. Bu kesin. Şehirler kurulur ve dağılır, imparatorluklar yükselir ve düşer, gezegenler parçalara ayrılıp dağılır ve toza dönüşür, başka gezegenlerin atmosferine karışır. Ezelden beri bu hep böyle oluyor. Ölüm her şeyin sonudur. Ölüm hayatın, güzelliğin, refahın, gücün ve erdemin de sonudur. Ermişler de ölüyor günahkarlar da, krallar da ölüyor dilenciler de. Hepsi ölecekler ama yine de herkes hayata sıkı sıkı tutunuyor. Nedenini bilmiyoruz ama hayata tutunuyoruz; bundan vazgeçemiyoruz.
Dördüncü beşinci altıncı
Ve en nihayetinde geldi işte
Yedinici yargı reformu paketi
Ama siz kendinize yine de bir avukat bulundurun
Mahkemelere düşmeyin
Olaylara karışmayın.
Aynısı biz insanlar için de geçerli.
Olaylar ve zamlar içimizden geçse de
Hissetmemişliğie vererek
Biz küskün yalnız biz yanlış anlaşılmalardan muzdarip
konuşası kaçık
Kendimi Kabule Dair ya da Kaktüsün Dikeni Buyur Etmesi.
Her hayranlık ardından tiksinti veriyordu. Önce hayran olunandan sonra kendimden. Oysa tiksinilecek bir varlık değildim. İsmet Özel gibi şiir yazamamak şiirden vazgeçirmişti. Mikhail Tal gibi oynayamamak satrançtan. Oluşu başkalarında aramak motivasyonu bir diğerine bağlı kılmaktı. Oysa
EFELYA'dan...
........
Elif, Ferhat'ı daha yakından tanımak için, çocukluğuna dair hatıralarını anlatmasını istedi ondan; sonra sesine bir avuç fesleğen katıp:
“Dur, önce anneni anlat, çok merak ediyorum, yaşıyor değil mi?”
“Yaşıyor değil mi?” cümlesiyle Ferhat birdenbire dağılmıştı.
“Hayır, yaşamıyor; çocukken kaybettim
İnsanları, sağ ve sol, kambur ya da dik bedenli, faşist ya da demokrat diye ayırabilirsiniz ve bu ayrılıklara kimse bir şey diyemez. Ama bilirsiniz ki gerçek, dünyayı basitleştiren şeydir, karışıklık yaratan şey değildir. Gerçek, Evrenseki anlatan bir dildir. Newton, uzun zaman gizli kalan bir yasayı bilmece çözer gibi "bulmuş" değildir. Newton, yaratıcı bir iş yapmıştır. Bir elmanın çayırda yere düşüşüyle güneşin yükselişini aynı zamanda dile getirebilen, insanların anlayacağı bir dil kurmuştur. Gerçek, kanıtlayan değil, basitleştiren şeydir.
İdeolojiler üzerinde çene yormak neye yarar? Hepsi mantıkla kanıtlandıktan sonra, ne işe yarar? Bunları tartışmaya kalkmak, insanoğlunun kurtuluşundan umudu kesmekle aynıdır. Oysa insan her yerde ve hep aynı ihtiyaçlarla karşımıza çıkmaktadır.
Sayfa 182Kitabı okudu
Yaşlıların hepsi aynı. Hep başkalarından şikayet ediyorlar ama sonra gençken aynı şeyler hatta daha kötülerini yaptıkları anlaşılıyor.
Sayfa 84Kitabı okudu
"Nedir mesela felsefen?" diye sordu. "Öyle spesifik bir şeyi kastetmedim ya... Ama mesela bence çoğu şeyin hayali... Ya da onu boş ver de... Mesela en takık olduğum mesele, birbirinden çok farklı gibi görünenlerin benzerliklerini ortaya koyup karşımdakini bunların aynı şey olduğuna ikna etmek. Tam ikna olunca da farklılıklarını
Sayfa 77 - Sözler: Boğaz'da işittim rast makamınıKitabı okudu
