... gökyüzüne bayılır,... Bulutlu olmamak şartıyla... -Bulutlu olursa tahammül edemiyorum. O zaman hep içime bakıyorum.
Sayfa 258 - SuatKitabı okudu
İlk öykü denemem :) Yorumlarınız değerlidir benim için
TURUNCU
Soğuk bir kış gecesiydi. Doğa; yeni yılı beklemiş gibi biriktirdiği en sert ve soğuk rüzgarını üzerimize fırlatıyor, dişlerimizin gıcırdamasına yetecek kadar donuk bir hava dağıtıyordu. Rüzgarın uğuldayışı boşlukta süzülüp aceleyle yüzümü yalayarak geçiyor ve sırasını sonraki hava akımına bırakıyordu. Oldum olası bu sert ve kuru havadan
... gökyüzüne bayılır,... bulutlu olmamak şartıyla...- Bulutlu olursa tahammül edemiyorum. O zaman hep içime bakıyorum.
Sayfa 258Kitabı okudu
Resim yapmaya başlasam diyorum. Yaşlılık alameti diyorlar, sen andropoza mı girdin diyorlar, orta yaşı geçkin kadınların en büyük tutkusu diyorlar, aldırmıyorum. Alıyorum boyalarımı , tuvalimi, paletimi. Döküyorum renkleri üstüne paletin . Bir bilene soruyorum yeterli mi diye. Yeterli diyor bilen. Ayrı mı kullanmak lazım diyorum renkleri. Sen
Üsküdar Kitap Fuarında Gün
İçime çektiğim soğuk hava, değme ilaçlara taş çıkartıcı dinçlik veriyor bedenime. Elbette bu dinçliğin sebeplerinden biri de kendimce muhabbet kurduğum yazarları görme hevesimdir. 
Ş. Teoman Duralı bu isimlerin başını çekiyor. Onun yanında 
Sadettin Ökten, 
İhsan Süreyya Sırma, 
Bedri Gencer ve 
Beşir Ayvazoğlu gibi isimler de gün içinde gelmiş olanlardan. Bir daha ne zaman görebilirim ki
Serildi mi önüme dümdüz bir ova! Git git bitmiyor. Ha vardım, ha varacağım, diyorum; bir de bakıyorum, deniz hep o uzaklıkta. Etrafta ne insan, ne de cin; koskoca ovada bir başımayım. Bir aralık, sağımda solumda, acayip otlar, sazlar, kamışlar belirmeye başladı. Bitki denilen şeyin hiç de böylesini görmemişim o güne kadar; içime bir korku düştü. Önüme bakıyorum, kimse yok; ardıma bakıyorum, kimse yok. Ne bomboş bir dünya;
1
Hayatı bir gömlek gibi sıyırsam mı üstümden?
Yüreğimde, kuyruğunu bırakıp giden bir kertenkelenin tedirginliği
Ya da yollar, yollar, yollar boyunca
Bastırıp dursam mı yarama ellerimi?
O kadar kolay değil unutmak
Ölüm bile istemez olur adamı gün gelir
Son anda göze ilişen bir çiçek,
Uzaktan duyulan bir çocuk sesi...
Kan mı tutuyorum
Sayfa 76 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
kimse bir yerlere yetişme telaşında değil bu saatlerde. yalnızca ben bir yerlere varma telaşesiyle oturuyorum burada. izliyorum, dinliyorum, öylece bakıyorum. içinden çıkamadığım bu kaosu kollarımın arasına alıp yalnızca izliyorum. nolur diyorum, içinde benden bir parçaya tekabül edecek insanların olduğu bir odam olmasa da olur, kendimi
-Macide gökyüzüne bayılır, dedi.
-Bulutlu olmamak şartıyle. Bulutlu olursa tahammül edemiyorum. O zaman hep içime bakıyorum.
Sayfa 387
-Macide gökyüzüne bayılır, dedi.
-Bulutlu olmamak şartıyla... Bulutlu olursa tahammül edemiyorum. O zaman hep içime bakıyorum.
Sayfa 258Kitabı okudu
Ne yaşarsam yaşayayım, söylemeden büyüdüm.. Konuşamadan.. Anlatamadan.. İçime ata ata.. Cevap vermeden.. Sessizce.. Karşılık vermek istesem de veremedim öyle bir cesaretim olmadı.. Bunun da adını kendimce saygı dedim.. Büyüdüğümü sanıyorum sonra bakıyorum yaşıtlarıma hiç biriyle aynı değilim.. Çünkü onlar yaşıyorlar.. Ben hep yaşıyormuş gibi yaptım.. Var mı böyle kimseler??
SIRADAN BİR HAYAT
Genelde bu saatlerde bir şey yapmam. Aslında yıllardır bir şey yapmıyorum. Düzenli olarak yaptığım tek şey öldürmek. Her yıl, her ay, her hafta, her gün, her saat, her dakika, her saniye bıkmadan usanmadan bir çocuk masumiyeti ile koşturan zamanı öldürüyorum. Öldürülen her an ruhuma atılan bir çentik, melun bir adam olarak ancak bu şekilde