Erlend Loe - Doppler
•
#alıntı
“Sürekli bir şeyler yapmak ya da yapacak bir şeyler icat etmek zorunda olduğumuz fikri içimize işlemiş. İnsanın bir meşguliyetinin olması bir bakıma iyi bir şey, uğraştığımız şey çok aptalca olsa bile. Ne pahasına olursa olsun sıkılmak istemiyoruz ancak ben, sıkılmaktan hoşlandığımı fark ettim. Sıkıntının hakkı yeniliyor. “
•
“Bizler sessiz azınlığız, avlanma alanlarımız giderek azalıyor, bize dar gelen bir kalıba sokulmaya çalışıyoruz; kendi dilimizi konuşmamıza izin verilmiyor, yeraltında yaşamaya itiliyoruz. “
•
️
Doppler alıştığımız, her gün gördüğümüz insanlardan çok farkı bir adam. Ormanın onu çağırdığını hissedene kadar Dünya’daki en akıllı insan sayılabilecek kadar normal biri. Her şey olması gerektiği gibi hayatında. Bir gün ormanın çağrısına karşılık veriyor ve artık ordan ayrılamıyor. Kendini ormana adıyor, herkesin olmasını istediği adam olmaktan çıkıp sadece kendinin olmak istediği kişi oluyor. Bunu yaparken bir geyik ona eşlik ediyor. İnsanların hep aynı şeyleri yapmalarını, sözde akıllı insan olmak zorunda bırakılışlarını uzaktan izliyor. Onları kendi tarzıyla eleştiriyor. Ve sonunda görüyor ki asıl doğru yerde duran kendisi..
•
️
Yazarın okuduğum ilk kitabı. Olaylara bakış açısını ve bunu bize yansıtma biçimini çok sevdim. Espirili dili, tam da olması gereken yerden vuran cümleleri beni hem eğlendirdi hem de düşündürdü. Ne kadar da haklı dedim okuduktan sonra. İnsanların hayatlarını programlanmış birer robot gibi yaşadığını çok güzel anlatıyor tavsiyemdir, keyifli okumalar ️
Hayat, doğduğumuz gün başlayıp öldüğümüz gün sonlanan amansız bir yolculuktur. Aynı zamanda hayat, doğduğumuz gün başlayıp öldüğümüz gün sonlanan amansız bir arayıştır da. Kimileri bu yolculuk esnasında sürekli arar durur; kimileri ise hiçbir zaman aramaya tenezzül etmez. Kimileri yorulur yarı yolda bırakır; kimileri asla yorulmaz, yılmadan
Mustafa hocam hep yazsa, biz hep okusak onu. Öyle anlatıyor ki, kitaptaki bütün karakterlerin ızdırabına ortak oluyorum. Bu kitaptaki naif kızımız Süheylâ, “müslüman olmaya” karar veriyor. Bu karar sağlam değişiklikler, büyük vazgeçişler gerektiriyor. Süheylâ bir şeylerden vazgeçerken, ben de onunla birlikte düşündüm, “acaba mı?” “Olur mu?” Sonra birlikte kesin kararlar verdik.
Aşık olduğu adamı gördü, benim kalbim hızlı atmaya başladı. Sonra Süheylâ başını eğdi, kedisinin artık müslüman olduğunu ve Engin’in artık bir ‘yabancı’ olduğunu hatırlattı bana. Engin, Süheylâ’nın bu ‘yeni’ haline anlam veremedi başta. Halbuki anlamak için tek bir yıldız kayması yeterdi belki.
Süheylâ demişti ki “benle harama batmamış bir beldeye hicret edersen senle olurum.” Süheylâ sevdiği adama bu cümleyi kurarken ben kalbimi tuttum. Ve ki, gerçekten inanırsa insan, Süheylâ’nın deyimiyle ‘müslüman’ olmuşsa, her şeyden vazgeçebiliyor.
Mustafa Kutlu okuyalım! Bize, bizi anlatan ince, doğal ve bence dahi bir kalem.
Avrupa çalkalanıyor. Faşizm yükselişte. Almanya yaşanılamaz bir yer haline gelmiş. Hitler, Almanya’da Yahudilere gün yüzü göstermiyor. Ne kadar Yahudi varsa işinden etmiş. Dünyanın sayılı bilim adamlarını dahi. Yahudiler toplama kamplarına gönderiliyor. Önce işleri şimdi de canları… Hitler durdurulamıyor. Mussolini, Hirohito ve Stalin. Hepsi de
Çatlak patlak üstü yuvarlak bir inceleme.
Okurken Aldığım Not 1:
"Doğanın altta kalan etkisi. Görünmez ve hissedilmez olup yine de çalışmaya devam eden etkisi. Günümüz hayat şartları ile çelişen etkisi."
Gözlerimizin önüne bir insanı getirelim -eğer cesaretiniz varsa ve ikiyüzlülüğünüz yoksa kendinizi düşünürsünüz-. Yaşadığı çevreye sağladığı uyumu ve bu uyumla birlikte
Canan Tan yine son sayfalara doğru ters köşeye yatırdı "duygularımızı"
Canan Tan, öylesine bir hayatı oturup kaleme almış ki, kişiler ortam nesneler ve duygular, tam da Türk damak tadına uyan bir lezzette aktarılmış. Özellikle bursa ve çevresi ile amerikadaki yaşamının betimlemesi gerçekten muhteşem. 474 sayfanın tamamı neredeyse 474 farklı bir günü anlatıyor. Kitabın yarısını 1 haftada okudum diğer yarısını ise bir
