Figen Şakacı'nın son kitabını okumak için ilk iki kitabı ışık hızında okumam gerekiyor. İlk kitap Bitirgen ile bir kız çocuğunun büyümesine bir günlükle tanıklık ettim. Babaya olan sınırsız sevginin, kayıpların acısının, ergenliğe girişteki insanın kendisine yakın bulduklarına yüklediği misyon, verilen sevgi, yaşanılan yalnızlık ne kadar güzel anlatılmış kitapta okusanız demek istediğimi anlayacaksınız. Hep erkek yazarların çocuk ve ergenlikleri ile ilgili kitaplardan sonra bir kız çocuğunun dünyasına bakış beni mutlu etti.
Geriye doğru bakarak bir ilke güzelleme yapmak rüya görmek gibi, yazdıkça yeniden ilkleniyor. Kendimi her türlü yaşa, boşluğa yamıyorum. Sonra karşısına geçip seyrediyorum bu yeni beni.
Hayriyeyi kim caldi bitmek uzere, benimde gozlerim aglamaktan sismek.. neden agliyorumki, ruyanin o cirpinislarina mi? Hayriyenin artik kendine bulmasina mi? Ya da kacmasina mi? Bende bilmiyorum , ilk kez kitabı bıraktım, o duygularımın kitabı bitirerek bitmesini istemedim. Son 60 da durakladım.. ruyanın kahvaltısını simitle yaptigi gibi bugun bende kahvaltimi simitle yaptim.ruyanın hayrıyenın konumlndigi evine, bugun bende kendi evime konumlandim.. etrafi toplarken hayriye o asi hayriye nereye gitti diye dusunecegim,kim caldi onu diyecegim... ruyayı hayal edecegim,yıllar yılı kabugundan cıkmayan , hep duzeni planı olan ruyanın , hayriyelesmesini dusunecegim..bitince yine gelirm, burasi sorgusuz kabulsuz kitap severlerin duvarı dediler.. bende oyle bildim , geldim....
