"Sana, beni asla tanımamış olan sana"
Ilk baskısı 1922'de yayınlanmış olan, Zweig tarafından karşı cinsin ağzından mükemmel bir detayla yazılmış son mektup.
Gönderenin adının bilinmediği, bilinmezliğini itiraflarında bile koruyan, meçhul olanın cezbediciliğini tattıran son bir mektubu okuyor olacaksınız.
Baba sevgisinden yoksun olarak büyüyen bir kız bu sevgiyi başka bir adamda arıyor, yıllarca bu sevgiye tutunuyor ve neredeyse obsesyon bir kişilige bürünüyor. Kimine göre aşk bu ama saplantılı bir aşk. Bu hikaye ebeveyn sevgisinin çocuk psikolojisini nasıl etkiledigine de güzel bir örnek.
Bir kadın; aşık, ondan başkasına dokunmamış, tek amacı onun tarafından hatırlanmak olmuş, umudunu bir an olsun kaybetmemiş.
Bir adam; iyi kalpli, yakışıklı, onlarcasını tanımış, hiçbirini hatırlamamış, hiçbirini bir sayıdan ötede görmemiş.
Bu kadın, yanında olmak için sana bedenini teslim etti Bay R., bir değil bir çok kez. Bu kadın sadece senin tarafından sevilmek istedi ve sen onun yalnız bedeni istedin, yalnız bedenini gördün. Oysa o sana ruhuyla teslim olmaya hazırdı.
Onun ruhunu hiç okumadın Bay R.
Kimdim ki senin gözünde? Yüzlercesi içinden sadece birisi, sonrasız sürüp giden bir zincirden tek bir serüven halkası.
Inan bana sevgilim, dünyada daha acı daha yıkıcı hiçbir şey yok, unutulmaktan başka.
Ve pişmanım sevgilim, yaşattıkların için değil, yaşattıklarım için.
Ah be kadın, hepimiz aşıķ olduk. Hepimiz ne delilikler yaptık bir bilsen. Ama o kadar da karşılıksız sevilmez ki...
Geyikler, Annem ve Almanya oldu!
Kitap çok çok yalın ve akıcı bir dile sahip. Belki de bu cümleyi
