"'İşte bu asla mümkün olamaz,'diyen insanlar vardır ya. Ben onların tam tersiydim: Bütün gün ortalıkta dolanır, mümkün olamayacakmış gibi gözüken her şeye inanmak için bir neden beklerdim."
Bütün bunları, büyük bir ideal sahibi olduğundan, yahut insanlar için derin bir sevgi beslediğinden değil, başka türlü olanlara karşı, adeta hastalık halinde, bir tiksinti duyduğundan yapıyordu.
''Yeter artık! Yeter, dayanamıyorum! Dayanamıyorum! Bu kalabalık beni öldürecek. Nefes alamıyorum ulan! Hepinizden tiksiniyorum! Böyle boktan yaşam mı olur?''