Yazdan kalma yaralarımı unutacak bir süre geçti. Avluda büyük sahip ve diğerleri oturmuş sohbet ediyorlardı. Neden bilmem ama insanların toplandığı bir yer gördü- ğümde doğrusu korkmaya başlarım. Kaç kere cuma namazı için gittikleri camiden çıkışta daha caminin bahçesinden çıkmadan kavga ettiklerine gözlerimle şahit olmuştum. Birbirlerine bağırarak ettikleri küfürleri size söylemekten utanırım. Biz eşekler bağırınca, ya açızdır, ya susamışızdır, ya da bakışlarıyla yüreğimize dokunup arzularımızı uyandıran bir at görmüşüzdür. Biz aç olduğumuzu, susadığımızı ya da mutlak saygı ile karşılık bulması gereken aşkımızı haykırdığımız için sürekli aşağılanıyoruz. Kendileri ise bir cuma günü cami çıkışında ve cami avlusunda... Lütfen bunu normal görmeyin. Allah’ın buluşmak için çağırdığı yerde, Allah’ın huzurunda küfür etme hadsizliğini göste- rip bizden üstün olduklarını iddia etmeye devam ediyorlar. Lütfen eşekleri kayırmadan cevap veriniz; eğer ki anırmak dedikleri şey çirkin bir ses ise küfür de çirkin değil midir? Yok, eğer anırmak yüksek ses ile bir şeyi dile getirmek ise, o zaman her bağıran anırmış mıdır? Umuyorum ki sorduğum soruya vereceğiniz cevaplar adil olacaktır.