Bir şey olsa da her şeyi unutuversem. O dediğim şeyin adı ölüm. Ben senelerdir onu bekliyorum. Gelse hemen gideceğim. Bana sorsalar bir gün daha fazladan ömür istemem. Ama sana yok soran yok işte. Uzattıkça uzatıyor yaradan ömrümü. Ben her sabah uyanıp hazırım Rabbim diyorum.
Sayfa 114Kitabı okuyor
Bütün fani nimetler bir kişide toplansa ve o, huzur ve
saadet içinde bin yıl yaşasa ne fayda! .. Sonunda gireceği
yer, şu bastığımız kara toprağın altı değil midir?! İnsan ibret almaz mı ki, her fani varlığın tazelik ve zindeliği zaman değirmeninde daimi bir sürette öğütülmektedir. Ahiretten habersiz yaşanan bir dünyada nefsani hayatı besleyen iltifatları kalıcı, dünya oyuncaklarını da sahici zannetmek, ebedi istikbal adına ne korkunç bir aldanıştır! .. İmam Şafi Hazretleri'nin ifadesiyle: "Kervanların, yolculuk esnasında ev inşa etmeleri akıl kârı mıdır?"
Böyle gafilane yaşanan bir hayat; çocuklukta oyun,
gençlikte şehvet, erginlikte gaflet, ihtiyarlıkta elden gidenlere hasret, bin bir türlü çırpınış ve nedametten ibarettir. Halbuki ölüm, insanı her an pusuda beklemektedir. Ahiret düşüncesinden mahrum bir vaziyette dünya ferahlığı elde etmek için dünya süslerine bürünerek son gününe kadar fani lezzetlerle yorulanların hali, ne hazin bir ömür israfı ve ne acı bir tükeniştir! ..
Hiç ölmeyecekmiş gibi zamanlarını helak edenler, bir gün o ziyan ettikleri zamanlar için ne büyük bir nedamet ve hasret duyacaklardır! ..
Sayfa 121 - Otto YayınlarıKitabı okuyor
geçmiş her bir gün, musibet ise zahmeti gitmiş, rahatı kalmış; elemi gitmiş, zevalindeki lezzet kalmış; sıkıntısı geçmiş, sevabı kalmış. Bundan şekva değil belki mütelezzizane şükretmek lâzım gelir. Onlara küsmek değil, bilakis muhabbet etmek gerektir. Onun o geçmiş fâni ömrü, musibet vasıtasıyla bâki ve mesud bir nevi ömür hükmüne geçer. Onlardaki âlâmı vehim ile düşünüp bir kısım sabrını onlara karşı dağıtmak, divaneliktir.
Lemalar
Her gün ömür sözcüğünü bir kez kalbimden geçirdim. Her gün ömür sözcüğü kömür gibi tınladı içimde. Her gün sana içimden bir kez "sevgilim" diye seslendim. Her gün sana bir kez "zalim" di ye seslendim. Her gün, yan yana oturup birbirine rikkatle bakan iki yaşlı kadını düşündüm. Her gün o kadınların bu fotoğraf yırtıldı dedim. Her gün "ah" ettim bir kere, bir kere o ah'ı geri aldım. Her gün " yol arkadaşım" dedim, kahırla kapladım sözle rimi. Her gün acını tattım. Her gün unutmak için değil, unutma mak için ağu kattım kalbime. Her gün insan olmak ne çok kusur içeriyor diye düşündüm. Her gün bir kilidi açmaya çalıştım. Başka bir şey vardı, başka bir şey; ben sana dünyanın değil yer yüzünün diliyle seslenmiştim. Çile nedir, günah ne? Bana ne bunlardan. Dünyanın merkezi sendin her gün ben senden uza yan uçsuz bucaksız bir kara. Karrrrrrrrrraaaaaaaaaaaaaa.
Sayfa 11
Bir yol
Evet, pekala biliyorum ki, bir gün ben her şeyi bırakıp bu küçük yola dalarsam , onun bittiği yerde bütün saadet ve hasretlerini , eski yaşanmış rüyalarını bulacağım, temiz yepyeni mesut bir adam olacağım.
Bunu biliyorum fakat yapamayacağımi da biliyorum. Hâlbuki bir ömür yaşamaya değer bir şeydir.
Sayfa 80
Kabul tesellisi
"Her canlıya Hak,layık olan cevheri verdi...Tırtıl iki diş bulsaydı ormanı yerdi!...Şayet kediler haftada bir gün uçabilse...Dünyada bütün serçelerin nesli biterdi..."
Ey tarikat yoluna girmiş kimseler!
Dersinize neden dikkat etmiyorsunuz? Dersinizi neden tam manası ile yapmıyorsunuz?
Dersinizi güzel ve düzenli yapınız. Her gün, her hafta, her ay, her sene, bir ömür boyu dikkatli yapınız.
Eski nefretim yok oluyor, ayda bir saat yokluyor sadece, o da babam artık dayanmakta zorlandığını, her geçen gün daha çok müşterinin şehir merkezinde alışveriş yaptığını anlatıp sızlandığında, ne kadar yorgun olduklarını gördüğümde. Nefret ettiğim benim. Onların sırtında yükseldim, tezgahın gerisinde didinip duruyorlar, bir de üstüne onları hor görüyorum... Peki neye yaradı, tek bir yakın arkadaşım yok, kimseye bağlanamıyorum ... Sinekler dönüp duruyor on yıldır değişmeyen, yamru yumru, eski peynir fanusunun üzerinde. Belki de benim yüzüm den daha güzel bir bakkal sahibi olamadılar. Clopart Sokağı'nda ömür tüketiyorlar. Onlar için yapabileceğim bir şey yok ya da hayır, var, edebiyat fakültesine girmem onları mutlu edecek.
Bekir Sıtkı Erdoğan'ın İlâhî Adalet şiirinde ifade edildiği gibi:
"Her canlıya Hak, lâyık olan cevheri verdi...
Tırtıl iki diş bulsa eğer, ormanı yerdi!...
Şayet kediler haftada bir gün uçabilse...
Dünyada bütün serçelerin nesli biterdi...
Mevlana Hazretleri,
"Bu âlem bir rüyadır. Zanna kapılma, rüyada elin kesilse de, korkma elin yerindedir” der (Mesnevi, Cilt 3).
Geçmiş insanın rüyası, gelecekse hayalidir. İnsanın önünde her gün bembeyaz bir sayfa vardır:
Adı 'bugündür.
Bir hak dostu, "Gün sizin misafirinizdir. Ona davranın ki gidince iyiliğinizden bahsetsin” der.
Bir şey olsa da her şeyi unutuversem. O de diğim şeyin adı ölüm. Ben senelerdir onu bekliyorum. Gelse hemen gideceğim. Bana sorsalar bir gün daha fazladan ömür istemem. Ama sana soran yok işte, uzattıkça uzatıyor Yaradan ömrümü. Ben her sabah uyanıp "Hazırım Rabbim" diyorum, "gel al canımı." Gelen giden yok daha, ölsem her şey bitecek ölmesem de bunasam hiç değilse. İnsanın en büyük hayali ya ölüm ya alzaymır mı ne, ondan olur mu? Olur.
Sayfa 114Kitabı okudu
Bir şey olsa da her şeyi unutuversem. O dediğim şeyin adı ölüm. Ben senelerdir onu bekliyorum. Gelse hemen gideceğim. Bana sorsalar bir gün daha fazladan ömür istemem. Ama sana soran yok işte, uzattıkça uzatıyor Yaradan ömrümü.
Sayfa 114Kitabı okudu
Her canlıya Hak, lâyık olan cevheri verdi... Tırtıl iki diş bulsa eğer, ormanı yerdi!... Şayet kediler haftada bir gün uçabilse... Dünyada bütün serçelerin nesli biterdi..."
İnsanın önünde her gün bembeyaz bir sayfa vardır: Adı bugündür.
Kendilerinin olan tek sözcük yok dillerinde, öyle çok konuşuyorlar ki... Bir söz insanın neresinden doğar dersiniz? Dilinden mi, yüreğinden mi, aklından mı? Düşlerinden mi yoksa gerçeğinden mi? Ve kaç kapıdan geçip yerini bulur bir başka insanda? Yerini bulur mu gerçekten? Sözü yasaklamalı Ömür hanım yasaklamalı... Kimsenin kimseyi anlamadığı bir
