Üç tür var havuzda: yavaş, orta ve hızlı kulvarcılar. Her birinin ayrı özelliği var elbet, uymaları gereken kuralları, rutinleri, hedefleri, gelişime açık yönleri.. Aslında hayatın mikro alanda sergilenmesi gibi.
Hızlı yaşayanlar var örneğin, geride bıraktıkları ile daha da hızlanan, amacına kilitlenen ve gözü başka bir şey görmeyen..
Havuzda da hayatta da ortak olan bir şey daha var: Ufacık bir çatlak beklemediğiniz anda çıkagelir, yerleşir orta yere, büyür giderek, öyle ki her şeyi kapsar artık o ufacık çatlak..
.
Tavan Arasındaki Buda ile tanıştığım yazar Julie Otsuka, hafızayı deşiyor Yüzücüler’de. İki ana kısımdan oluşan bu kitap, rotasını öyle güzel çiziyor ki bambaşka bir konuya geçtiğinde dahi sarsmıyor, koparmıyor okuyucuyu kitaptan. Yazar genelden özele anlatıyor sanarken iki ayrı tat kalıyor: bir havuzun daimi üyesi ve bir evlat olmak.
Elime aldığım gibi bitti Yüzücüler. Hatırlayabilmenin ne kadar büyük bir güç olduğuna bir kez daha inanarak..
.
Duygu Akın çevirisiyle ~
