Otuz yıldan beri günlük tutuyorum.
Çünkü günlük prelüddür, maden ocağıdır,
Her türlü yazı biçimiyle yüzleşmek için,
gerekli olan kazıdır..”
Her bir melek korkunçtur.
“Hayatımın Büyük bölümünde en sadık
Dostum, Uykusuzluğum oldu.
Belki de bu nedenle, Çocukluğumun ilk yıllarına ilişkin anılarımın çoğu gündüzlere değil de gecelere ait..”
Piyano çalmayı ne çok isterdim!
Sürekli bir çalışma, zihnime ne kadar iyi gelirdi, kaosu güzelliğe dönüştürürdü, armoniyi tanımak ve ona egemen olabilmek bana nasıl huzur verebilirdi! Oysa izini sürebildiğim tek partisyon, mutlak uyumsuzluktu.
“Mutsuz bir çocuk muydum?
Kesinlikle öyleydim. Bir an boş kalsam, odada yere yatar, ağlamaya başlardım. Saatlerce, sınırsızca, bitkin düşene kadar ağlardım.
Hıçkırma konusunda maraton koşucusu gibiydim. Ağlamalarımın görünürde hiçbir nedeni yoktu Bu da annemi çok tedirgin ediyordu..”
"Senin için çiçekler topladım ama korkarım sen görünceye kadar solacaklar...”
“Kaderin, daimi olarak arzularımızı ve hayallerimizi gözetlediğini, onun
dönemeçlerinin bizim dönemeçlerimizle aynı olmadığını, iki dönemeç arasında
bizim iyiliğimizin olasılıkla onun en son düşüncesi olduğunu henüz bilmiyordum..”
°Üzerime düşeni yapmış, tasamı rafa kaldırmıştım.°