İnsan renkleri sever, geçer gider bir seferberlik gibi geceden
Siyahı sever evlerin terk edilmiş odaları gibi siyahı
Demek ölmek böyle bir şeymiş gözüne toprak dolmadan ölmek
Hangi yara yağmurda şifa bulur, hangi kalp bir türküye sarılır
Kul olmak neymiş damarımda köpürürken bir yüzyıl ağrısı
Öylece durur bir şifa ben her şeye sevmek dediğim zamanlarda
Kalbimde bir azim kalır uzun bir dua diriltir beni