Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
"Arzının melikleri ancak biziz!
Hükmümüz doğudan batıyadek,
Dünyanın sonuna kadar bütün ilimler,
Bütün mânâlar bize aydınlandı.
Bunda şüphesi olan kimse
Yarın hüsran ve hakarete uğrar
Ve hakkında Allahtan emir gelen
Her şey bizim haberimizi verir."
...Hz Ali
Avucumun içine yerleşen
yumuşacık beş parmak gibi
her şey gerçek olabilir.
ama artık yetmiyor.
geriye güzellikler kaldı.
kötülük zayıfladı.
dünya şenlikle aydınlandı.
ama artık yetmiyor.
hayat her zaman katmanlı.
endişeli, ve eğlenceli.
ve ben gerçekten şanslıydım.
ama artık yetmiyor.
yapraklar daha sararmadı.
dallar fırtınayla kırılmadı.
gün, cam gibi, her şeyi yıkadı.
ama artık yetmiyor…”
Arséni Tarkovski
Giden gitti kalsın o en geride güzellik
Gün aydınlandı boğuldu koyu karanlık
Yeniden ve yeni bir şey olsun yaşamadık
Duyuluyor her yanda farklı bir soluk
Umut var her şey aslında bir anlık
Ruhun Gemisi
Kaptanın Seyir Defteri -04- 16/02/2024
İnsan, bilinmek mi, bulunmak mı yoksa kaybolmak mı ister?
Bilinmek, açıklanamayan bir yanının kalmaması. Nesnesi olmayan bir anlamlılık hali. Bilmek eyleminin konu alanı içerisinde anlaşılmak kısacası. Değersellik olgusundada bir ölçüde kıymetlenmek gibi bir şey. Kaybedilen bir şeyin yahut o an ihtiyaç
Hz Mevlana ...
Hazret-i Mevlânâ Eğitim Vadisinde Henüz Otuz Küsür Yaşlarında İken Zâhiri Bilginin Zirvesine Yaklaşır. Alacağı Mesafe Neredeyse Kalmamış Gibidir. Tam O Sıralarda Karşısına Sır Dolu Esrarengiz bir Derviş Çıkar :
Şems-i Tebrizî.
Elini öpüp kaybolur.
Daha sonra tekrar gelir ve öyle bir sual sorar ki, kitapların satırları cevaptan habersizdir.
"İşte yaz geçip gitti.
Hiçbir iz bırakmadan.
Güneş hala ısıtıyor.
Ama artık yetmiyor.
Avucumun içine yerleşen
yumuşacık beş parmak gibi
her şey gerçek olabilir.
Ama artık yetmiyor.
Geriye güzellikler kaldı.
Kötülük zayıfladı.
Dünya şenlikle aydınlandı.
Ama artık yetmiyor.
Hayat her zaman katmanlı.
Endişeli, ve eğlenceli.
Ve ben gerçekten şanslıydım.
Ama artık yetmiyor.
Yapraklar daha sararmadı.
Dallar fırtınayla kırılmadı.
Gün, cam gibi, her şeyi yıkadı.
Ama artık yetmiyor."
🎬Stalker (1979)
Blogum/ Zaman Denkleştirme
Akşam yemeğinden kalan birkaç parça bulaşığı yıkamak için mutfağa doğru yöneldi. O kadar çok yemişti ki, yemekten önce iştahını kabartan kokular şimdi midesini bulandırıyordu. Pencereyi açtı, perdeyi sağ tarafta topladı. Yağmuru izlerken toprak kokusunu uzun uzun içine çekti. Karşı kaldırımda bir insan silüeti gördü.
•
Evden çıkarken hava durumuna bakmamış, şemsiye almamış ve şimdi sağanak yağmurda sırılsıklam olmayı hak etmişti. Karanlıkta kendi kendine söylenerek yürürken sokak bir miktar aydınlandı. Kafasını kaldırıp ışığın geldiği yöne bakınca küçük bir pencereden yayıldığını gördü. Bina ve sokak birden gözünde şirinleşti.
•
Birbirlerinin varlığından böyle haberdar olmuşlardı: ansızın ve nedensiz.
•
Başlangıçta her şey olmaya hazır bir silüet, aradan geçen aylar içinde hatrı sayılır bir boşluğu doldurmuştu.
•
Saçma sapan bir anda sokağını aydınlatan ışığın, hayatında yavaş yavaş yer etmeye başlayan aşkın elbette gerçek olduğuna inanıyordu.
•
Bazı insanlar, doğru anda doğru yerde olmanın mükafatını alır ve bu ödül, bir ömür olur.
Mayıs 1, 2020.
Stop and Think /Aydın Soysal
Kendi hayatımı düşündüm. Üniversiteden sonra yabancı bir şirkette çalışmak çok havalıydı. Üstelik iyi de kazandırıyordu. O zaman hedef orasıydı. Sonra o şirkette yükselmek. Mümkünse uluslararası kariyerle başka pazarlara atanmak. Ya da burada başka şirketlere geçip en zirveye yükselmek.
Oldu mu?
Oldu.
Şimdi ne yapıyorum?
Tam olarak beceremesem de mümkün olduğunca o hayattan uzak kalmaya çalışıyor, atlarla şirketlere öğrenim programları yapıyorum. Mevki yok, unvan yok, hedef bile yok, iş desen iş değil, ama aşk. Müthiş zevk aldığım bir uğraşım var. Ne zaman fark ettim? Elli yaşında. Geç mi? Değil. Beni görüp, daha erken fark edebilirsiniz diye mi yazıyorum? Hayır! Hayatın her anında, her karar aşamasında durun, bir geri adım atın ve sorun diye yazıyorum. Ben bunu gerçekten istiyor muyum?
Bu benim bilinçli seçimim mi?
Basit mi? Evet.
Kolay mı? Hayır.
Ama eğer bize dayatılan ve gerçek olduğu söylenen şeyleri askıya alırsak ve karar vereceğimiz konu ile ne kadar bilgimiz olduğunu, yeteneklerimizin ne kadar bu kararı almaya yeterli olduğunu, yetersizse bile geliştirmek için neler gerektiğini ve bu gelişim için nefes ve hevesinizin olup olmadığını masaya yatırın diyorum.
Ve mutlaka yazın.
“Kafamda bir çevirdim”le olmuyor bu işler. Ben yazmaya başladığımda aydınlandı kafam. Yani bence. Hâlâ yazıyorum bakın…
Kendime yazıyorum aslında…
Çünkü karar verecek birçok şey oluyor ve her birine sormak gerekiyor: Benim seçimim mi?
Nature and Natur's laws lay hid in night: God said, Let Newton be! and all way light.
Tabiat ve tabiatın kanunları gecede gizliydi: Tanrı Newton'a ol dedi! ve her şey aydınlandı.
Alexander Pope
Önyargı
Merhaba. Önyargı ile ilgili defalarca yaşadığım bir şey anlatacağım. Aynı şeyi farklı insanlarla farklı mekan ve zamanlarda yaşıyorum. 5 senedir güvenlik görevlisiyim. Bundan evvel elimden geldikçe çoğu sektörde de çalıştım. Aynı önyargıyı farklı insanlarla çalıştım ve Allah iş arkadaşlarım ders alsın diye o gün bir şeyler yaşattı ama ders alan
11 Aralık 2008
O gün benim miladımdı. O gün hayatımda her şey ikiye bölündü: Zehra'dan önce Zehra'dan sonra. Zehra'dan önce karanlığa bürünmüştü tüm sokaklarım. Zehra'dan sonra tüm sokaklarım aydınlandı.
-Teşkilat-