Çay ve Rıhtım ve Piyano ile Kaybetmek
“Mersin limanında, rıhtımdaki Romen bandıralı konteyner gemisine yükleme yapılırken, kilidi kırılan konteynerden düşen bir piyano, oradan geçen çay yüklü bir kamyonun kontrolünü kaybederek denize uçmasına sebep oldu. Kayıp ve arama çalışmaları devam ediyor”
Ne kadar saçma bir haber dedim kendi kendime ve televizyonu kapattım. Suratımda
Ya uyumuş ya uyumamıştı ki gene uyandı. İlk an,sanki kendi içinden çıkıp dökülmüş olduğu duygusuna kapıldı. Bir yatakta yatmakta olduğunu fark etti. "Taşımaya gelmez bir halde" diye düşündü. Bir ur. Kendini birdenbire yozlaşmış bir doku gibi algılamaya başladı. Gerçek değildi artık,istediği kadar sakin sakin yatsın şurada,kasıntıdan,öğürtüden başka bir şey değildi; şu yatışı öylesine apaçık,bas bas bağırırcasına belli oluyordu ki bunu,sığınıp kendini benzetebileceği bir görüntü bile kalmıyordu geriye. Şurada nasılsa öyleydi işte,şehvani,ayıp,yersiz,katbekat tiksindirici bir şey; "toprağa gömmeli"diye düşündü Bloch, "yasaklamalı,yok etmeli".
Vücüdunu yokladığı ve her tarafının eline itici geldiği sanısına kapıldı,ama sonra anladı:Kendisini algılayan bilinci o kadar şiddetlenmişti ki bütün vücudunda hissettiği bir dokunuş duygusuna dönüşmüştü;sanki bilinç,sanki düşünceleri kendisine sataşmış,üstüne yürümüş,saldırmışlardı. Savunmasız,kendini savunamayacak bir halde yatıyordu işte;içi iğrenç bir biçimde tersyüz olmuştu: Yadırgarıcı değil,sadece tiksindirici bir başkalıktı. Bir hamlede olmuştu olan,bir hamlede doğallığını kaybetmiş,bağlamından kopmuştu. Yatıyordu işte,olur şey değildi gerçekliği;bir benzetme yoktu artık. Kendinin farkındalığı öyle güçlüydü ki bir ölüm korkusuna kapıldı. Terliyordu. Yere bir para düşüp yatağın altına yuvarlandı,kulak kabarttı: Benzetme? Sonra uyuyakaldı.
Ecem ile serimiz sona eriyor
Bir göz yanılması baktığımızı görememek insanın hayatını mahveder mi? Hele ki vicdan yükü ağırdır. Susturmak istediğin kalbin ise…
Bir yanlış anlamayla başlayan olaylar bizim iki deli fişeğimizi nerdeyse uçurumun kenarına getirdi… ee bizim de yürekler ağzımızda tabi… Ah Cem, Ecem’in yüreğinin kapanmayan yarasısın sen. Bu nasıl bir acı çekiş nasıl
hasremyayınevi
1
Ölüm rengine bürünmüş
Bir ahmet erhan portresi gibi
Dolaştım kendi kıyılarımda
Yalnızlığı çileden çıkaracak kadar yalnızdım
Elimi düğümlediğim ayağımla
Bir çağdaş ve müslim olarak
Kendime sığındım
Sayfa 51 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
Bütün Kadınlar Nezdinde Ferah'a İthaf Edilmiştir :)
Kadınlar tanıdım. Özellikle gözlemledim hepsini. Hepsinde farklı güzellikler buldum. Çok güzel kadınlar tanıdım. Kadınların bakmadıklarını, gördüklerini keşfettim.. Hepsini sevemedim elbet. Kendimi bile sevemediğim zamanlardan geçtim bu bi yana. Şiirden nefret ettiren kadınlar bile tanıdım. İsmini duymam cinnet geçirmeme sebep olurdu bir zamanlar