Zaman geleceğe doğru değil de, geçmişe doğru aktığında, anlıyorum ki; aslında yaşadığım hiçbir şeyi unutamamışım. Hiçbir şeyi geçmişte bırakamamışım ve aslında hiç kimseyi affedememişim. Bununla yaşamak o kadar zor ki. Açıp bir şarkıyı dinlerken, geçmişe saklanmış anılarım birer birer çıkıyor yerlerinden. Sonra buyur burdan yak. Yine en başa dönüyorum. Kendimi odamda, açtığım hüzün dolu şarkıların içinde, yatağımda başımı dizlerimin arasına almış bir şekilde buluyorum yine. Nereye baksam acı, gözyaşı; nereye koşmaya çalışsam hep aynı karanlık. Dönüş yok, kurtuluş yok. Acı ve gözyaşıyla nasırlaşmış ruhum. Bileklerimi kessem, kan yerine acı fışkıracak. Yaralarımın ilacı yok. Sargıya baş kaldırırcasına kanıyor, hep aynı yerden. Geçmişime bakıyorum, nerede ne hata yapmışım diyorum. Her zaman kendimi sorguluyorum. Suçum, yükümden ağır, biliyorum. Ama şunu kendime yediremiyorum; bu lanet hayat-ımda-ta yaşadığım her şeyin, tek sorumlusu, tek suçlusu ben miyim? Neden en çok yara alan, yaşayan oluyor? Yaralayanın neden hiç suçu yok?
(21.07.2020)
Sorular cevapsız kalıyor. Sonra ortadaki tek suçlu yine ben oluyorum. Zaten herkesin gözünde de öyle, biliyorum. Yaşadıklarımdan doğan anılarım ve anılarımdan gün yüzüne çıkan acılarım, beynimin içinde arşivlenmiş. Gün yüzüne çıkmak için her defasında fırsat kolluyor...
A.U
8 Mart her şey için bir özür olur mu?
Bu hikâye suya yazılmıştır. Kuytu bir köşede nemden ve dahası it bağlasan durmaz denilen bir yerde dökülmüştür cümleler çatlayan dudaklardan. Takvimler Mart ayını gösterirken; kapı aralığından gazete parçasına sarılı öğün yemeğini uzattılar. Göz ucuyla baktı bırakılan gazeteye; karanlık, isli odaya vuran güneş ışıklarının tozları havada görünür
"Zamana bırak," diyorum usulca, "zaman her şeyin ilacı."
Sayfa 56
Zaman her şeyin ilacı mıydı gerçekten ?
Sayfa 80 - AtiyeKitabı okudu
Bunca yıllık öğretmenlik hayatım bana gösterdi ki dertsiz adam yaşlanmaz. Para her şeyin ilacı güzel kardeşim, parası olan adam yaşlanmaz.
Sayfa 86 - Doğan KitapKitabı okudu
Ama sonuçta zaman her şeyin ilacı, alınan yaşın da tüm duygular üzerinde özel ve hafifleştirici bir etkisi var. Ölümün yaklaştığını hissettikçe, ölümün gölgesi yolunuzun üzerine simsiyah düştükçe, olaylar gözünüze eskisi gibi batmıyor, derin duygularınıza artık aynı şekilde seslenmiyor, tehlikeli gücünden çok şey kaybediyor.
Sayfa 69Kitabı okudu
