Değer yaratan insan,tam anlamıyla sayıklayan varlıktır; bir şeyin var olduğu inancından mustariptir,oysa nefesini tutması kafidir.Her şey durur.Heyecanlarını askıya alsa:Artık hiçbir şey titremez olur.Kaprislerini ortadan kaldırsa:Her şey soluklaşır.Gerçeklik aşırılıklarımızın ,ölçüsüzlüklerimizin ve dengesizliklerimizin bir eseridir. Çarpıntılarımızı frenleyebildiğimizde: Dünyanın akışı yavaşlar.Ateşliliğimiz olmasa,mekan buz tutar.Zaman bile,birazcık zihin açıklığıyla çırılçıplak ortaya çıkacak o dekoratif evreni doğurduğu için arzularımız,akmaktadır.Birazcık açıkgörüşlülük, en baştaki durumumuza indirger bizi:Çıplaklık.Azıcık istihza,kendimizi aldatmamıza ve yanılsamayı hayal etmemize imkan veren o gülünç görünüşlü ümitlerden arındırır:Aksi yönde her yol hayatın dışına götürür.Can sıkıntısı bu güzergahın başlangıcıdır sadece...Zamanın fazla uzun olduğunu hissettirir bize-bir erek gösterme yeteneğine sahip değildir.Her nesneden kopmuş olan,dışarıdan özümleyecek hiçbir şeyi de olmayan bizler ağır ağır kendimizi imha ederiz,çünkü gelecek bize bir oluş nedeni sunmaktan çıkmıştır.