Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Persona, gölge, anima, animus
“Geleceğe giden hazır yol yok. Yolumuza devam ederek yollar yapıyoruz.”
-
Bastırılan her şey varlığını başka bir yerde sürdürür, hiçbir yere kaybolmaz ve ayrı bir kişilik sistemi oluşturur.
Sayfa 79
İşte şu yağmurlar, işte şu balkon, işte ben
İşte şu begonya, işte yalnızlık
İşte su damlacıkları, alnımda, kollarımda
İşte yok oluşumdan doğan kent
Hiçbir yere taşınıyorum, kendime sızıyorum yalnız
Ben dediğim koskocaman bir oyuk
Koltuğun üstünde, aynadaki yansıda
Bir oyuk! sofada, mutfakta, yatağımda
Yaşamayı tersinden kolluyorum sanki
Yetişip
Tanrı birine fazla meyve vermişse, o kişi meyveler elinde çürümemesi için ondan kardeşlerine vermelidir. Tanrı, bütün insanlara ellerini uzatır. O, birinin diğerinden daha fazla şeye sahip olmasını ya da birinin "Ben güneşte yatacağım, ama senin yerin gölge" demesini istemez. Hepimizin yeri güneşin altıdır. Tanrı'nın her şeyi kendi adaletli elinde tuttuğu yerde ne kavga olur ne de yokluk.
Ben biçare bir gölge idim. Yanımdan biraz sürtünerek geçen her adamın peşine takılan, ondan ayrılır ayrılmaz iki kedi yavrusu gibi birbirine sokulan, birbirinin kucağında gülen, ağlayan, bilhassa ağlayan iki çocukla çapaçul, biçare bir gölge... Gül dedikleri yerde gülen, ağla veya konuş dedikleri yerde konuşan, ağlayan, enteresan buldukları zaman enteresan olan, yüzüne bakmadıkları gün mevcut olmayan biçarenin biri.
BEYAZ LÂLE
Hudutta bozulan ordu iki günden beri Serez’den geçiyordu. Hava serin ve güzeldi. Ilık bir sonbahar güneşi, boş, çimensiz tarlaları, üzerinde henüz taze ve korkak izler duran geniş yolları parlatıyordu. Bu gelenler, gidenlere hiç benzemiyorlardı. Bunlar adeta ürkütülmüş bir hayvan sürüsüydü. Hepsinin tıraşları uzamış, yüzleri pis ve
YEŞİL RENKLİ NAMUS GAZI OPERASI
«Hasan Âli Yücel, bu hikâyeyi oyun olarak yazmamı önermişti. Hikâyemi Yücel'in anısına adıyorum.»
Uvertür
Dünyanın tarihi iki milyar dörtyüz milyon yıllık deniliyor. Benim bitmemiş tarihim, şimdilik elli yıllık. Kelebeğin tarihi bir günlük.
*
Arkeologlar yeraltında yeni bir kent buldular. Bu kentte birçok
Şarkılarıyla onu çağıran bilinmedik bir yerlere uzaklaşıyor gibiydi. Söylediklerinin taşıdığı bir gölge vardı sanki ve annemi olduğu her yerde izliyordu.
Sayfa 77Kitabı okudu
Ne beni bu dünyaya koyanın kim olduğunu,ne dünyanın ne olduğunu ne de kendimin ne olduğunu biliyorum...Beni çevreleyen evrenin ürkütücü uzamlarını görüyorum ve bu devasa yayılımın bir köşesinde ; bir başkası neden bu yerde olduğumu, beni önceleyen ve benden de sürecek olan ebediyetin neden bu küçük zaman dilimin bana yaşamam için verildiğini bilmeden takılıp kalmış bulunuyorum.Her yanda, beni bir atom ve yalnızca bir an süren geri dönüşsüz bir gölge gibi hapseden sonsuluklar görüyorum sadece.Bildiğim tek şey bir süre sonra ölmem gerektiği ama hiç bilmediğim ise kaçınamayacağım bu ölümün kendisi.
Bilmek her zaman bildirmez ama bilirim kendimi bilmek bilgilerin en güzelidir. Kelimelerin yetmediği yerde artık resimler çizeceğim duygularım susuyorsa müzik dinleyeceğim .Artık bir daha karanlıkta kendimi saklayacağım gölge aramaya gerek yok .
