Bu saatlerde uyanmak gibi bir niyetim tabii ki de yoktu, nihayetinde bugün pazar!
gözlerim gel uyuyalım derken, beynim yapılacakları hatırlatıyor, kalbimse uyumaktan korkuyor ya uyanamazsam ya yine uyku içinde uykuya/kabusa düşersem diye...o yüzden, yazıyorum; beyin mutlu, kalp mutlu.
öğrenmenin hakikaten sonu yok, hep duyduğum manipülasyon kelimesinin hakkını veren insanlarla donatılmış olduğumu, birkaç aydır anladım ve yine anladım ki insanın suç duygusunun, kendini bok gibi hissetmesinin asıl nedeni yüksek dozda manipülasyona maruz kalmak ve bunu fark etmemek!
çok üzgünüm ama, manipülatörler benden fazlaca zeki, fazlaca kurnaz! yalvar yakar anlamaz, gözünün yaşına bakmazlar bunlar, yaşları 2ila80 arasındadır genellikle..eşgal veremiyorum, onlar her yerdeler!