Hani bir uçurumun kenarında beklersin atlamakla atlamamak arasında kalırsın kafayı yersin hergün onu görürsün sonra aklına birdaha eskisi gibi sarılamayacağın gelir birdaha sana gülmeyeceği gelir birdaha göğsünde uyutamayacağın gelir birdaha sana aşkla bakmayacağı gelir acı verir ölmek istersin yalvarırsın allaha nolur dersin birdaha sevsin beni sonra bir şarkıda gelir aklına için yanar,en soğuk kışta için yanar söndüremezsin sonra atlarsın o uçurumdan ölemezsin yani en azından bedenen ölemezsin ruhun ölür:) kimseyi ruhunuzu öldürecek kadar çok sevmeyin sonra psikologlarda çare bulamıyor, o gelsede geçmiyor...
Bizim kültürümüzde muz kıymetlidir. Hasta ziyaretinde muz ikram edilir,çocuklara vitamin olsun diye yedirilir. Muzu gören çocuklar ciğerci kedisi gibi ışıldayan gözlerle bakar. Sevdiklerimize giderken, durumu olmayanlara giderken mutlaka muz alınır. Evladını 7 yıl sonra görmüş baba çocuğunun çantasına muz sıkıştırır ve"kızım sana ayırdım şifa olsun der." Evlat o muza bakarak saatlerce ağlar. Muzlar kıymetlidir. Anne pazardan son parasıyla evlatlarına muz alır kendi yemez. Analar,babalar,evlatlar muzlar kadar kıymetlidir. Ananıza,babanıza,evladınıza muz kadar kıymetli gülüşünüzü,güzel sözlerinizi esirgemeyin. Kötülük var,birileri bu insanları "işgal" adı altında öldürebilir. Kötülük hepimizin kapısını çalar. Muzlar kadar kıymetli sevgimizi hergün sevdiklerimizin çantasına sıkıştıralım. Pazarda gördüğümüz o güzel çocuklara ikram edelim. Şefkat yeleğimizi giymeyi unutmayalım.
Şimdi anlıyorum beni özümden ayırıp başka bir kalıba sokma çabalarını. Şimdi anlıyorum beni değiştirme çalışmalarını. Şimdi anlıyorum beni Konyaaltı sahilinde hep aynı banka çağırdığını. Şimdi anlıyorum Galata'ya beni neden çıkardığını. Sen ölen bir insanı benimle yaşatmaya çalışacak ve bana bu kötülüğü yapacak kadar acımasızmışsın.
Benimleyken onu hergün yaşatmış, beni yaşarken öldürmüşsün. Ben bu kötülüğü hak edecek ne yaptım?
Sana son sözüm: Yaşattığını yaşamadan ölme...
Sayfa 55Kitabı okudu
Ey şikemperver nefsim! Acaba, hergün hergün ekmek yersin, su içersin, havayı teneffüs edersin; sana onlar usanç veriyor mu?
Kalbimin sahibesi hergün öğleden sonra bir saat ya da daha fazla bir süre, beni görmeye ve köpeğini sevmeye geldi. Bu "sevilen hasta mutluluğunu" uzatabilmek için, o yararsız sağlığımı tümüyle verebilirdim. Tanrım, yarattıkların için sana şükürler olsun! Budala olduğumuz için hep kusur bulur dururuz; sen bizi bağışla ve abuk subuk yargılarımızı umursama! Tek bir üzüntümüz var; o da, vücudumuza şu boşuna kalabalık eden zavallı beyin yerine ikinci bir kalp koymamış olmandır.
Sayfa 26Kitabı okudu
