Ben ne zaman Şükrü Erbaş okusam garip bir şekilde yazma arzusu duyuyorum, kalemimin güçlü olmamasına rağmen. Ama artık yapamama edememe gibi şeyleri bırakıp eylemde bulunuyorum. Çünkü yazmam için bir yeteneğe ihtiyacım yok ya da ortaya mükemmel bir şey çıkarma zorunluluğum yok, yapıyorum çünkü bana iyi geliyor, bu da bana yetiyor. Aynı şekil de