Dönüşüm
Franz Kafka okurken, “Ne diye yaşıyorum?” sorusuyla boğuşurken bulur okur kendisini. Öyle karamsardır, boğucudur yazarın çizdiği tablo; bir ağırlık çöker ortama, isteksizlik belirtileri filizlenmeye başlar bedenin bir yerlerinde. Bana göre Kafka, iyi-kötü yaşadığımız deneyimlerin içsel yansımalarını cisimleştirir kurgularında. Örneğin; “Dönüşüm” kitabında, yabancılaşmanın ve yozlaşmanın insanı neye dönüştürdüğünü, onu cismen de dönüştürerek göstermek ister. Böylece öykünün kahramanı, bir sabah uyandığında bir böcek olarak bulur kendisini. Mutluluk hissinin insanı dönüştürdüğü bir öykü yazması istenseydi yazardan, büyük ihtimalle sevinç sıçrayışları yapan bir yunus olarak uyanırdı aynı kahraman. Ama Kafka, umutsuzluğun yazarıdır. Yıllarca veremle mücadele etmesiydi belki de onu bu kadar umutsuz yapan. İnsan, ne yaşıyorsa onunla bakıyor çünkü hayata, o renge boyuyor baktıklarını. Çek yazar, kırk yıllık ömrüne sığdırdığı ve yayımlama fırsatı bulamadığı tüm çalışmalarını ölmeden önce yakın arkadaşına yok etmesi için verdi. Arkadaşı, onun isteğini yerine getirmediği için bugün dünya biliyor onu: “Herkes, beraberinde taşıdığı bir parmaklığın ardında yaşıyor.” (s.100) 
Dönüşüm
