Ebubekir, Fatıma’nın talebini reddederken, halkçı bir mesaj vermiş oluyor ve “Hz. Muhammet’in Evi, İslam’ın Evidir ve onun içinde herkes' eşittir, ” demek istiyordu.
Ama her zaman olduğu gibi, bazıları diğerlerinden biraz daha fazla eşit oluyordu.
Sayfa 65
_Sık ve çok gülmek, zeki insanların saygısını ve çocukların sevgisini kazanmak, dürüst eleştirilerin takdirine layık olmak ve yanlış arkadaşların ihanetlerine katlanabilmek, güzelliği takdir edebilmek, başkalarındaki en iyiyi bulabilmek, sağlıklı bir çocuk, bahçelik bir arazi ya da daha iyi duruma getirilmiş bir sosyal durum yoluyla bu dünyayı
Herkes eşittir ama bazıları daha eşittir hesabı (!)
Uluslarası yardımlarda, önemli bir sorun yaşanıyordu. Müslüman halkların devletleri, toplanan yardımları resmi kurum olarak, Kızılhaç'a vermek zorundaydı.
Kızılhaç teşkilatı, kendisine teslim edilen tüm yardımları eşit (!) olarak Sırp, Hırvat ve Boşnak'lara dağıtıyordu. Eşit (!) dağıtsa bile, Müslüman halkların topladığı yardımlar, Sırp ve Hırvatlara da gidiyordu.
Sayfa 35
"Bu ülkede herkes eşittir ama bazıları daha eşit. Biz mi? Biz kimiz ki? İnsan olan sokakta yaşar mı zaten? Çalış, kazan."
"Aç bir şehrin dişlerinin arasına sıkışmış çocuklarız. Ne yutabiliyor ne de tükürebiliyor bizi. Sokakta ezen insanları izliyorum hep yaptığım gibi, sadece izliyorum. Bir annenin elinden tutmuş bir çocuk, annemin öldüğü gün benim de öldüğüme dair bir masal anlatıyor gözleriyle. Annesinin yüzü babam gibi, karanlık..."
"Bazı sözler tutulmasa bile verilmesi önemliydi. Çünkü bazı sözler umuttu; hayatta kalabilme umudu."
"Eğer bir insan hayatı için koşuyorsa o insandan daha hızlı kimse koşamazdı."
"Bu ülkeden herkes eşittir ama bazıları daha eşit. Biz mi? Biz kimiz ki? İnsan olan sokakta yaşar mı zaten?"