Yazar, aslında günümüz dünyasında insanlar arasındaki çekişmelerden, çıkarlardan ve bencillikten yola çıkarak yazdığı bu kitapta, başrolleri hayvanlara veriyor. Hayvan çiftliği, tüm hayvanların sahiplerine isyan ederek özgürlüklerini elde etmelerini anlatıyor. Özgürlük, hayvanlar için bir yaşam ve hayatta kalma mücadelesi olarak işleniyor. Kendi aralarında oluşturdukları kurallarca, dört ayak iyi, iki ayak kötüdür ve her hayvan eşittir. Fakat bir süre sonra hayvanlar arasındaki bu eşitlik değişiyor. Kendilerini çiftliğin fikir üreten beyni olarak ifade eden domuzların bir anda söz hakkı doğmaya başlıyor. Slogan ise değişip; "tüm hayvanlar eşittir ama bazı hayvanlar diğerlerinden daha eşittir." oluyor. Sonra git gide eşitlik, özgürlük ve hak kalmıyor... Hayvanlar insanların yönetiminden çok daha kötü bir yönetimle hayatlarını devam ettirmeye çalışıyorlar.
Kitap o kadar tanıdık bir hikâyeyi anlatıyor ki, her sayfasında bu biziz işte diyorsunuz. Bizim yönetimimiz, bizim devletimiz, bizim yaşadığımız ama ses çıkarmaktan çekindiğimiz hayatımız... Hayvanların özgürlük için mücadelesi belki de biz insanlara bir işaret olmalı. Ama "herkes eşittir" demek için, bazıları daha da eşit olsun diye değil !
