Açıyorum kapıyı, giriyorum içeri
Şöyle bir bakınıyorum, ilk kez görüyormuşum gibi evimi
Sayısız oda bir arada.
Sayısız
Hiçlik bir arada
Herkes kendini unutmuş gitmiş
Herkes kendini unutmuş gitmiş
O kadar kalabalık
O kadar tenha
Dün geceydi. Ön cephesi boydan boya cam, insana "dünyaya uçsuz bucaksız bir pencereden bakıyor" hissiyatını veren bir odada Ekmel (kendisine E. diyor), Derya (kendisine Suzan diyor) ve ben oturuyorduk. Derya içeriden kaçıp dışarıya sığınan, E. dışarının içeriye gelmesini arzulayan biri. İkisi de günlük tutuyor. E. ölümle anlaşma yapmış,