Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Nastasya Filippovna ve Aglaya İvanovna.
Size az önce hayatınız boyunca unutmayacağınız iki isim söyledim.
Bu iki kadın sizi rüyalarınızda bile takip edecek kadar akılda kalıcı, insanı neredeyse kurgu bir kitap karakterine aşık edecek kadar kanlı, canlı ve “hisli” yaratılmıştır. Dostoyevski budur, ağır bir karakter işçisi. Aklından geçenlerle,
Söz konusu böyle büyük eserler olduğunda bunların yorumlanması da çok çeşitli olabilmektedir. Herkes kendinden bir şey bulabiliyor ve yorumlayabiliyor. Okuduğum yorumlarda ana düşünceler hep; üsttekilerin alttakilere zulmü, sıradan insanların çektiği sıkıntılar, bürokrasinin işleyişindeki aksaklıklar ve benzerleri oldu. Şüphesiz kitabı
Kör Yol Bilmez
Sene 2009… Üniversite hayatımın ilk yılları… “Topluma Hizmet Dersi” kapsamında körler okuluna gideceğimiz söylendi. Tam adıyla “Gaziantep GAP Görme Engelliler Ortaokulu”. İlk duyduğum anda gitmek istemedim çünkü dersine gireceğimiz sınıf, görme engellilerden oluşan bir sınıftı. İsteksiz olma sebebim o hüzün dolu duygu dolu atmosferi bünyemin
"Ertesi gün hiç kimse ölmedi." diyerek başlıyor Saramago kitabına. Saramago okuyanlar bilir; kitaplarında genelde nokta kullanmaz ve hep düz yazı biçiminde devam eder. Eh bu da biraz kafa karışıklığı demek ) Bu kitapta da öyle bir üslubu var yazarın. Ülkenin birinde bir yılbaşı gecesi hiç kimse ölmemeye başlar. 'Ölüm' adete o ülkedeki görevinden istifa eder. Ülke bir iç sorunla karşı karşıya kalır.Hastaneler ve huzur evleri 'ölemeyen' insanlarla doludur ve buna bir çare yoktur. Günler geçtikçe iç sorunlar büyür ölemeyen insanlar da artar. Fakat bir gün "ölüm" o gece görevine başlayacağını bildiren bir mektup yazar ülkedekilere. Herkes merakla o gece ne olacağını bekler. Olaylar burdan itibaren garip bir hal alır ve meraktan bir bakmışsınız kitap bitiverir :)
.
Noktalama olmadığı için ikili diyaloglar kafa karıştırıcı olabiliyor bazı yerlerde. Ama Saramago okuyanlar alışıktır bu üsluba :) Ölüm ve Ölümsüzlük üzerine güzel bir kitaptı. Kitabın sonu en iyisiydi bence.. Okuyunuz, kitapla kalın.
Çok ters bir zamanda elime geçtiği için elimde çok fazla süründü ama ben sebebin benden kaynaklı olduğunu düşünüyorum çünkü içine girdiğinizde oldukça rahat okuyabileceğiniz bir kitap.
Orwell önce Paris'te kölelikten bile daha aşağı görülen "ayaktakımı" içine girip orada yaşadığı açlık, çalışma şartları ve tanıdığı insanlar hakkında yazıyor. Bizi ilginç karakterler ve sağlam tespitlerle sarsarken kullandığı dil de gözümden kaçmadı tabii. Öyle umursamaz bir insan gibi konuşuyor ki sizinle, dehşet içinde kalıyorsunuz. En azından benim için durum buydu.
Sonra Paris'e daha fazla dayanamayıp Londra'ya gidiyor yazar. Burada değil beklediğini bulmak, sokaklara düşünce Paris'in kölelere has çalışma düzenini özleten bir sefalet içinde birkaç hafta geçiriyor. Açlık, pislik, uykusuzluk, hastalıklar ve atalet içinde korkunç günler. Bu esnada toplumu ince ince gömmeden de etmiyor tabii ki. Akif'in medeniyet dediğin tek dişi kalmış canavar, sözlerini iliğinize kadar hissediyorsunuz.
Kitapla ilgili en büyük sıkıntı çeviri ve redaksiyon oldu benim için. İnanamadığım yazım yanlışları ve hepimiz Fransızca biliyormuşuz gibi sürdürülen çevirmen tutumu beni aşırı rahatsız etti. En azından eski yayınevleri birazcık dikkatli olur diye umuyor insan ama kimse kusura bakmasın bu kitap için hiç de öyle bir durum söz konusu değildi. Hayvan Çiftliği'ni Celal Üster'den okuyunca bence bahsettiğim farkı herkes görebilir.
Beni çokça düşündüren bir kitaptı. Yer yer gülme krizlerine girdiğim oldu. Ayrıca Orwell'ın kalemini daha çok sevmeme de vesile oldu kitap, en sevdiğim üçüncü yazar olmasına mani olan çok az şey kaldı.
ASUMANLAŞMA AKIMI
Gel Asuman, otur şöyle karşıma. İki lafın belini kıralım. Ben anlarım seni belki, anlat. Formüllediğin tüm matematik problemleri, koşturduğun okul koridorları, girip çıktığın sınavlar, işsizliğin ve belki biraz kimsesizliğin tanıdık gelir. Hadi diyelim ben tanımadım, okuyanlardan tanıyan çıkar elbet seni. Biraz Ayşe’ye
