Pazar yürüyüşümü yaparken az önce cami hoparlöründen sala okundu ve ölen kişiye dair küçük bilgiler verildi.
İmam, ölen kişinin mini bilgilerini sunarken ben de sanki ben ölmüşüm gibi cümlelere eşlik ettim: "(...) oğlu Furkan Güreci vefat etmiştir. Cenazesi bugün öğlen namazına müteakiben, (...) camisinden kaldıracaktır. Allah rahmet eylesin."
Başta egosantrik benliğimizden ötürü şahsın adına tekrarlamak zor geliyor.
Nihayetinde kendine konduramıyorsun.
Bize de mi bu kadar basit, sade bir veda diyorsun! :)
Sonra uyguladığın bu basit işlemden ötürü büyük bir aydınlanma yaşıyorsun.
–Ha, pamuğu tıkayacaklar, sonra bay bay!
"Burası dünya, burası bu kadar işte!" diyorsun.
Size de bu basit uygulamayı denemenizi tavsiye ederim. Haddini biliyorsun.
İlginç ama çekici bir haz duygusu.
Son okuduğum iki yüz kitap bu kadar etkilememişti.
Herkese mutlu pazarlar! :)